کشف گورستان دوهزار ساله در قلب پاریس؛ راز مردگان سکه بر دهان چیست؟ - هیو بلاگ

به گزارش یورونیوز؛ جالب است که طی این همه سال با وجود عملیات فراوان احداث جاده و حتی تاسیس ایستگاه قطار پورت رویال در سال 1970، این گورستان مدفون هیچگاه مورد توجه قرار نگرفته بود. تا این که برنامه ریزی برای احداث یک خروجی نو برای ایستگاه قطار منجر به انجام کاوش های باستانشناسی در منطقه شد.

کامی کولونا، انسان شناس موسسه ملی تحقیقات باستانشناسی پیشگیرانه فرانسه (INRAP) در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که به علت نزدیکی این مکان به گورستان جنوبی لوتتیا، از پیش ظن وجود مکانی باستانی در این محل بسیار قوی بود.

گورستان ژاک مقدس، بزرگترین مدفن در شهر باستانی گالو رومی لوتتیا است که بخشی از آن پیشتر در دهه 1800 کشف شده بود. در آن موقع تنها اشیای گرانبهای دفن شده با اجساد بیرون کشیده شده بودند و اسکلت ها و دیگر هدایا و مصنوعات مدفون با اجساد به حال خود رها شده بودند.

این قبرستان بعد ها به مرور زمان مجدد با خاک پوشیده شد و از یاد رفت.

موسسه ملی تحقیقات باستانشناسی پیشگیرانه فرانسه پیروز به اکتشاف بخشی شده است که پیش تر هیچ گاه کشف نشده بود. دومینیک گارسیا رئیس این موسسه می گوید: از دوران باستان تا کنون هیچ کس اینجا را ندیده بود.

خانم کولونا می گوید که تیم باستان شناسی پیروز به کشف اسکلتی با سکه ای بر دهانش شده است. به همین علت آن ها توانستند تاریخ دفن این اسکلت را حدود قرن دوم میلادی تخمین بزنند.

باستانشناسان طی این کاوش که در ماه مارس شروع شده است پیروز به کشف 50 قبر شده اند. به رغم آن که سوزاندن اجساد در آن دوران مرسوم بوده است، تمام این قبر ها برای دفن مردگان مورد استفاده قرار گرفته اند.

یکی از اسکلت های یافت شده در گورستان پاریسی

سکه در دهان اسکلت ها چه می کرد؟

در اساطیر یونانی، خارون قایقران هادس، خدای مرگان است. او روح درگذشتگان را از رود استوکس که مرز دنیا و دنیای مردگان است نزد هادس می برد. مردم برای دستمزد او سکه ای را در دهان مردگانشان می گذاشتند و به آن سکه خارون می گفتند.

باستان شناسان معتقدند بقایای یافت شده در این گورستان متعلق به مردان، زنان و بچه ها پاریسی است. مردمی از سرزمین گال که در لوتتیا در کرانه رود سن تحت حکم رانی امپراطوری روم می زیستند.

این اسکلت ها در تابوت های چوبین دفن شده بودند که اکنون تنها میخ هایشان به جای مانده و در کنار بیش از نیمی از آن ها نیز هدایایی همانند کوزه ها و جام های سرامیکی با مردگان دفن شده اند.

باستان شناسان با یافتن میخ های کوچک در برخی از این قبر ها متوجه شدند که گاهی کفش هایی هم با مردگان در قبر ها دفن شده اند.

خانم کولونا می گوید که این کفش ها برخی اوقات به پای مرگان و برخی وقت ها هم کنار آن ها گذاشته می شده است.

جواهرات، سنجاق سر و کمربند نیز در این گورستان یافت شده است. در برخی موارد نیز اسکلت خوک یا حیوان کوچک دیگری در کنار این قبر ها کشف شده است. این حیوانات عموما در ظرف هایی قرار دارند. باستان شناسان بر این حیوانات نذوراتی بودند که برای خدایان قربانی شده اند.

این اکتشافات چه اطلاعاتی به باستان شناسان می دهند؟

بر خلاف اکتشافات دهه 1800، این بار باستان شناسان تصمیم گرفتند که همه چیز را از این قبرستان خارج نمایند.

کامی کولونا می گوید: محور ها و داده های مختلفی وجود دارند که ما را به درک بهتر زندگی پاریسی ها در این دوران رهنمون می دهند. برای مثال می توان به نحوه دفن آن ها اشاره نمود. اجساد در چه حالتی در موقع دفن قرار گرفته اند؟ چرا برخی قبر ها عمیق ترند؟ چرا قبر ها گروه بندی شده اند؟ چرا برخی از آن ها با هم در یک گروه قرار دارند؟ چرا ما فکر می کنیم دسته بندی وجود دارد؟ همه این اطلاعات از شیوه خاکسپاری به دست می آیند. در نتیجه درک تمام و کمال نحوه خاکسپاری و شیوه قرار گرفتن اجساد برای ما چگونگی مراسم خاکسپاری را آشکار می سازد. این موضوع دریچه ای برای درک بهتر جامعه پاریسی در آن موقع به روی ما می گشاید. بعلاوه مطالعه و آنالیز دی ان ای آن ها نیز اطلاعات زیادی به ما می دهد.

آقای گارسیا با اشاره به این که اطلاعات باستانی از تاریخ پارس عموما شناخته شده نیستند، می گوید: گشودن این قبر های مدفون پنجره ای به پاریس در دوران باستان می گشاید.