ورزش چگونه می تواند به بهبود اختلال دوقطبی یاری کند؟ - هیو بلاگ

اختلال دوقطبی به طور معمول با دارو و بعضی شیوه های درمانی مهار می گردد. با وجود این، بعضی پژوهش ها نشان داده اند که ورزش کردن و فعالیت بدنی هم ممکن است به بعضی از این بیماران یاری نمایند تا بهتر با این شرایط کنار بیایند و کمتر دچار افسردگی و زودرنجی شوند.

اکنون پرسشی که به میان می آید این است که ورزش چگونه روی اختلال دوقطبی و نشانه های آن تأثیر می گذارد. آیا به راستی با ورزش کردن می توان این بیماری روانی را کنترل کرد؟ در ادامه به آنالیز این موضوع می پردازیم. با ما همراه باشید.

تأثیر ورزش روی دگرگونی های خلقی در بیماران دوقطبی

ورزش می تواند برای بیشتر مردم شادابی و روحیه ای قوی را در پی داشته باشد. هنگامی که ورزش می کنید، بدن شما اندروفین ترشح می نماید که به عنوان یک هورمون حال خوب کن شناخته می گردد. با گذشت زمان، افزایش سطح این هورمون می تواند احساس بهتری به شما بدهد و به طور کلی حالتان را خوب کند. دقیقا به همین علت است که ورزش را یک راه حل طبیعی برای مبارزه با افسردگی و اضطراب تلقی می نمایند. جدا از این، ورزش روی کاهش استرس و مقابله بهتر با آن هم تأثیر می گذارد.

با توجه به این فایده ورزش می توانیم فرض کنیم ورزش برای کسانی که به اختلال دوقطبی دچار هستند هم گزینه مناسبی است. یک آنالیز پژوهشی در سال 2015 ادعا داشت این موضوع می تواند درست باشد، ولی نه همواره!

برای نمونه، یکی از پژوهش ها به این نتیجه رسید که ورزش در بعضی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به کاهش هیپومانیک یاری می نماید؛ وضعیتی که شدت کمتری نسبت به شیداییِ شدید دارد. بعلاوه می تواند منجر به خواب بهتر و راحت تری هم گردد. افزون بر این، این پژوهش نشان داد که بعضی ورزش های خاص تأثیر آرامش بخشی بیشتری برای بیماران دارند. از این دست ورزش ها می توان به پیاده روی، دویدن و شنا اشاره نمود.

با وجود این، همین پژوهش نشان داد که ورزش ممکن است نشانه های شیدایی را برای سایر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی شدیدتر کند. این می تواند منجر به بدتر شدن شرایط در دوره هیپومانیک و شیدایی گردد.

یک پژوهش دیگر هم در سال 2013 به نتایج مشابه ای رسید. پژوهشگران یک برنامه را به کار گرفتند که ورزش، تغذیه و فعالیت های مناسبی را برای افراد چاق مبتلا به اختلال دوقطبی در نظر گرفته بود. آن ها به این نتیجه رسیدند که برنامه شان توانسته سلامت کلی و وزن این بیماران را بهبود ببخشد. با وجود این، بعلاوه اشاره نمودند که ورزش می تواند نشانه های شیدایی را بدتر کند.

ورزش در برابر خطرات اختلال دوقطبی برای سلامتی

اختلال دوقطبی تنها روی سلامت روانی تأثیر نمی گذارد و حتی می تواند سلامت جسمی شما را هم به خطر بیندازد. اگر به این اختلال دچار باشید، با احتمال ابتلا به بیماری های جسمی بیشتری روبه رو خواهید بود.

پژوهش هایی در سال 2015 نشان دادند اگر به اختلال دوقطبی مبتلا باشید، ممکن است بیشتر در خطر دچار شدن به این مسائل و بیماری های زیر قرار بگیرید.

• چاقی
• سکته مغزی
• بیماری های قلبی
• دیابت نوع 2

این پژوهش ها بعلاوه نشان دادند این مسائل نه تنها برای سلامت کلی شما دردسرساز هستند، بلکه می توانند نشانه ها و شرایط اختلال دوقطبی را هم بدتر نمایند. یکی از دلایل احتمالی این رویداد، افزایش بی تحرکیِ ناشی از این اختلال است. با توجه به پژوهش ها، افراد مبتلا به مسائل روانی معمولا تحرک بسیار کمتری دارند. در بین این بیماران، بیماران دوقطبی هم کم تحرک ترین افراد به شمار می فرایند!

شما با ورزش و فعالیت بدنی که دقیقا وارونه کم تحرکی است، می توانید جلوی مسائل ناشی از بی تحرکی و اختلال دوقطبی را بگیرید. بنابراین، شما با ورزش می توانید وزن خود را مدیریت کنید و خطر ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت نوع 2 و سکته مغزی را هم کاهش دهید.

چگونه با وجود افزایش وزن ناشی از داروهای اختلال دوقطبی می توان ورزش کرد؟

همانگونه که بالاتر گفتیم، چاقی می تواند دردسر زیادی برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ایجاد کند. گاهی اوقات ممکن است این افزایش وزن به علت مصرف بعضی داروها برای مهار این اختلال روی دهد. داروهای دوقطبی می توانند منجر به دگرگونی هایی در سوخت وساز بدن شوند و نگذارند بدنتان مانند گذشته کالری بسوزاند. بعلاوه ممکن است این داروها باعث افزایش اشتها و پرخوری شوند.

گروه های دارویی زیر به احتمال زیاد منجر به افزایش وزن می شوند.

• داروهای ضد افسردگی
• داروهای ضد روان پریشی
• داروهایی که ترکیبات ضد افسردگی و روان پریشی دارند
• تثبیت نماینده های خلق وخو

اگر پس از شروع به استفاده از این داروها متوجه شدید که به طور ناگهانی وزن اضافه نموده اید، حتما با پزشک خود سخن بگویید. اگر اضافه وزن مهارنشده داشته باشید، شاید لازم باشد از داروهای دیگری بهره ببرید. با وجود همه این ها، هیچ وقت بدون مشورت با پزشک خود دست از مصرف دارو نکشید و دوز مصرفی خود را تغییر ندهید.

در بعضی شرایط خاص، افزایش فعالیت بدنی و ورزش می تواند جلوی اضافه وزن را بگیرد و کالری سوزی را افزایش دهد. شما با ورزش می توانید چربی بسوزانید، ماهیچه بسازید و وزن خود را مهار کنید. ولی حتما پیش از ورزش باید با پزشک خود مشورت کنید و دیدگاه او را جویا شوید.

سخن انتهای

اختلال دوقطبی یک بیماری روانی است که می تواند تا انتها عمر همراهتان باشد، ولی با درمان مناسب و به کارگیری بعضی راه حلها می توانید آن را مهار و مدیریت کنید. اگرچه مصرف داروها به طور معمول گزینه درمانی بنیادین برای مقابله با این بیماری به شمار می رود، ولی ورزش هم می تواند راه حل مناسبی باشد و به یاری شما بیاید. با توجه به پژوهش ها، ورزش می تواند نشانه های منفی اختلال دوقطبی را کاهش دهد و بعلاوه به کاهش خطر ابتلا به بعضی بیماری های مرتبط با این اختلال یاری کند.

کارشناسان بر این باورند که برای مقابله با اختلال دوقطبی بهتر است کم وبیش 3 تا 5 روز در هفته به مدت دست کم 30 دقیقه ورزش کنید. بنابراین، با پزشک خود مشورت کنید و از او برای شروع ورزش و افزایش فعالیت بدنی خود یاری بگیرید.

شما پیش از به کارگیری هر نوع برنامه ورزشی باید با یک پزشک سخن بگویید، به ویژه اگر اهل ورزش نباشید. بعلاوه ورزش ها و تمرین هایی را که منجر به درد یا شدیدتر شدن نشانه های بیماری شما می شوند، انجام ندهید. افزون بر این، در صورتی که دیدید شرایط شما بدتر شد باید بلافاصله دست از ورزش بکشید و به پزشک مراجعه کنید.

برنامه ها، ورزش ها و تمرین های زیادی وجود دارند که می توانید از آن ها یاری بگیرید. برای نمونه، در نوشته های زیر ورزش های گوناگونی را آنالیز نموده ایم.

کوشش کنید برترین ورزش را انتخاب کنید و حتما دیدگاه کارشناسان را درباره آن ها جویا شوید. شما با یاری پزشک خود می توانید برترین برنامه را دنبال کنید، زیرا هر برنامه و ورزشی تنها برای بعضی از مردم مناسب است و ممکن است با شرایط شما سازگار نباشد. بنابراین، گزینه های پیش روی خود را کامل آنالیز نموده و با پزشکان هم مشورت کنید تا با دید بهتری به مقابله با اختلال دوقطبی بپردازید.

این مطلب فقط جنبه آموزش و اطلاع رسانی دارد. پیش از استفاده از توصیه های این مطلب حتما با پزشک متخصص مشورت کنید. برای اطلاعات بیشتر بیانیه برطرف مسؤولیت خبرنگاران مگ را بخوانید.

منبع: Healthline