خبرنگاران کوشش کردیم تضادهای فرهنگی را به تنش هایی لاینحل تبدیل نکنیم - هیو بلاگ

در ادامه متن این گفت وگو را با روزنامه ایران می خوانیم: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی فرهنگ و هنر در کشور در این سال ها با چالش های زیادی روبرو بوده است. از اختلاف نظرها درباره برگزاری رویدادهای هنری چون کنسرت ها و نمایش بعضی فیلم ها تا بحرانی که اکنون با شیوع بیماری کرونا بخش های مختلف فرهنگ و هنر را درگیر نموده است. این چالش ها و مسائل باعث شده گاهی اهالی فرهنگ و هنر نقدهایی را متوجه این وزارتخانه به عنوان مسئول این حوزه بدانند. سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که از سال 96 این مسئولیت را در دولت دوازدهم برعهده گرفته در این گفت وگو به این نقدها پاسخ می دهد؛ به سؤالاتی که اهالی فرهنگ و هنر دارند و به دنبال پاسخی برای آن در خانه خود هستند. پاسخی همراه با شرح زوایای پیدا و پنهانی که شاید کمتر به آنها توجه می کنیم.

مسأله ای که در کشور ما وجود دارد و در شش ماه اخیر خلأ خود را بیشتر نمایان نموده، نبود صنف های فعال با زیرساخت های درست و به روز شده حقوقی، بخصوص در شاخه ها و حوزه های مختلف فرهنگ و هنر است. سؤال این جاست که مشکل اصلی فعالیت صنف های ما چیست و ریشه از کجا می گیرد؟

به نظر می رسد مسأله اصلی و اساسی ما درباره فعالیت صنوف فرهنگی و هنری همان طور که شما اشاره نمودید نبود زیرساخت شکل گیری صنفی است و همچنان هم در مراحل اولیه بسترسازی برای فعالیت این صنف ها هستیم. ما شاهد هستیم که در صنوف مختلف گاهی مؤسساتی وجود دارند که صرفاً مؤسسه اند و نقش یک نهاد صنفی را ایفا نمی نمایند یا حتی اگر صنف هستند، صنف هایی منطقه ای یا شهری اند و نه یک صنف سراسری. شاید یکی از مهم ترین مسأله هایی که ما در حوزه فرهنگ، هنر و رسانه داشته و در حال حاضر هم به سمت حل و فصل این مسأله رفته ایم همین موضوع است. عملاً نهادهای صنفی روشنی در این حوزه ها نداشته ایم تا بتوانند به عنوان صنف، بار را از روی دوش دولت ها بردارند یا یاری رسان دولت ها در بخش های مهم مشورتی باشند. تا این زیرساخت ها شکل نگیرد بحث های دیگر در این خصوص، تأثیری کوتاه مدت خواهند داشت و با این نگاه و وسواس در دولت دوازدهم راستای طی شد که امروز می توانیم بگوییم راستای است با چشم اندازی روشن. همکاران من در وزارتخانه با دوستان در صنوف مختلف جلسات متعددی داشتند و به موازات، ارتباطاتی با وزارت کار برقرار شد و همگی در این راستا همراهی نشان دادند و منتج شد به مصوبه هیأت وزیران درخصوص بحث صنوف فرهنگی. به عنوان مثال پیش تر شاهد بودیم که صنفی مثل اتحادیه ناشران با نیم قرن سابقه به دلیل نبود زیرساخت های لازم و شفافیت در بخش عضوگیری و... در شهرهای مختلف نمی توانست اتحادیه ای صنفی یا استانی شکل بدهند و به همین خاطر فعالان این حوزه می رفتند با صنوف دیگری که شاید حتی کمترین ارتباطی با حوزه آنها داشتند ادغام می شدند که این اتفاق، اتفاق درستی نبود و باید سازوکارش تغییر می کرد و استانداردسازی می شد.

بعد از امضای تفاهمنامه با وزارت کار و طی راستا در هیأت وزیران، امکان اینکه یک انجمن فراگیر کشوری در هر حوزه ای شکل بگیرد پدید آمد. مرحله دوم این چشم انداز چنین طراحی شده که انجمن ها بتوانند کانون های فراگیر یک موضوع را زیر پوشش داشته باشند و در مرحله بعد این امکان میسر گردد که کانون های فراگیر به عنوان مثال در حوزه فرهنگ و هنر شکل بگیرد و در گامی بلند بتوانیم اتحادیه فراگیرتر فرهنگ و هنر و رسانه را به دلیل بحث های مشترک در این حوزه راه اندازی کنیم. در واقع قدم به قدم از کانون های متمرکز اولیه به کانون های گسترده تر و بعد از آن به اتحادیه های فراگیر برسیم. این حرکت با تصویب مصوبه در هیأت محترم دولت و امضای تفاهمنامه ای بین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت کار وارد فاز اجرایی و عملیاتی شد و در قدم های اولیه در مصوبه ، کمیسیونی در نظر گرفته شد که این کمیسیون به عنوان دوران انتقالی، مسئولیت را تا شکل گیری کانون ها به عهده خواهد داشت و در واقع نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت کار است و هفت نفر هم نماینده صنوف. طی جلسه هایی که تا امروز داشتیم اقدامات خوبی صورت گرفت از جمله نهایی شدن دستورالعمل و شیوه نامه انجام کارها و فرآیندشان در وزارت کار. به هر صورت این کار با مقاومت هایی در ساختار اداری ما روبه رواست که بعضی قصد داشته و دارند که این انجمن ها را از نوع اول به نوع دوم تبدیل نمایند که تفسیریه ای در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تنظیم شد که در این تفسیریه تأکید شد که این انجمن های فرهنگی، هنری و رسانه ای فراگیر همان انجمن های نوع اول با همان ویژگی و مزایا هستند و هیچ تفاوتی ندارند.

بحث های ثانویه ما اینجا باید حل می شد و به عنوان مثال در آخرین جلسه با تأسیس انجمن عکاسان موافقت شد و 15 انجمن دیگر هم در دستور کار قرار گرفته است. به نظر می رسد راستای طولانی که با گفت وگوهای فراوان با صنوف و مجموعه های موازی و... صورت گرفت امروز به جایی رسیده که بگوییم ان شاء الله تا خاتمه دولت خواهیم توانست بستری مناسب را در این حوزه پایه گذاری کنیم و اگر بتوانیم تأسیس انجمن های فراگیر را پی ریزی کنیم (که مانع اصلی شکل گیری یک حرکت صنفی درست در حوزه فرهنگ، هنر و رسانه است و دیگر درگیر آن نباشیم که مؤسسات، جای این انجمن ها بنشینند درحالی که اساس این دو با هم در ویژگی های مدنی و حقوقی شان متفاوت هستند) چشم انداز خوب و اتفاق قابل توجهی را در حوزه تشکیل صنف های مختلف در حوزه فرهنگ، هنر و رسانه شاهد خواهیم بود. یعنی نهادهای صنفی در این حوزه بالاخره می توانند پا بگیرند و همان طور که شما گفتید در مواقع بحرانی به یاری بیایند و منتظر دولت نمانند و در شرایط عادی هم یاری رسان جدی و نقش آفرین اصلی باشند. مانع جدی دولت یازدهم و دوازدهم در حوزه واگذاری ها و... نبود ساختارهای درست بود تا جایی که متوجه می شدیم همین بحث های واگذاری به بحث ها و منازعه های جدیدی دامن می زد و در یک حوزه تعداد زیادی عنوان انجمن و مؤسسه و... وجود دارد که همه هم فعال هستند و سابقه دار هستند و نمی دانستیم به کدام باید واگذار کنیم و حالا در این فرایندی که شرح داده شد و در حال اجرا آن هستیم، امیدواریم این مسائل به حداقل برسد و تا خاتمه دولت بسترسازی اولیه و درستش انجام گردد و ثمره میوه اش در دوره ها و دولت های بعدی چشیده گردد.

مصداق های تسهیل گری که شرح دادید در چه مواردی است که مسائلی پیش تر بین خانه سینما و وزارت فرهنگ و ارشاد پیش آمده بود؟

آنچه در این مرحله اتفاق می افتد و پیش از این وجود نداشت تأسیس یک صنف فراگیر که طرف ارتباط با وزارتخانه های مختلف دولتی است را داشته باشیم. پیش تر یک کانون می آمد و وزارت کار می گفت به عنوان مثال در خانه سینما کانون های دیگری هم وجود دارد با تفاوت های دیگری و سطح فراگیری و پوشش این کانون ها معین نبود و مسائلی از این دست. راه های دررو برای سیستم اداری وجود داشت که اگر یک طرف می خواست بازی را به هم بزند در طرف دیگر در بحث صنف ها هم عدم همگرایی و اتحادی وجود داشت که کار را پیچیده تر می کرد. ولی وقتی راستا را با رویه ای که شرح دادیم و کمیسیونی که شکل دادیم پیش بردیم همان طور که گفته شد در حال حاضر هفت نماینده صنوف و دو نماینده از وزارت کار و فرهنگ و ارشاد اسلامی راستاهای پایه را طراحی نموده اند و در حال به ثمر رساندن موافقتنامه ها و تأیید تأسیس انجمن های فراگیر هستند. دولت پیش از این طرف حساب خود را نمی شناخت و این اصلی ترین مانع پیشبرد کار به حساب می آمد که این مسأله هم برای هر دو طرف ایجاد ضرر می کرد. هم دولت نمی توانست از همراهی طرف مقابل استفاده کند و هم صنف ها نمی توانستند حرف خود را به طرف دولت منتقل کند و حال به نظر می رسد راستا پیش رو مسائل قبلی را از بین خواهد برد البته حتماً مسأله های دیگری در آینده و در مقام عمل خواهیم داشت که باید مرتفع شوند تا کار پیشروی بهتری داشته باشد اما اول باید این مسائل حل می شد تا روی بستر و راستا درست و مناسب و مطمئنی کار را پیش ببریم.

همه ما می دانیم که وزارت ارشاد مسأله هایی با نهادهای موازی هم دارد که نتیجه آن در بعضی موارد باعث ایجاد تنش و اختلاف نظرهایی در حوزه فرهنگ، هنر و رسانه می گردد. برای تعامل با این نهادها چه اقداماتی در دوره شما انجام شد تا در یک همکاری و تعامل همه جانبه بتوان کارها را پیش برد و این پیشبرد کار در بستر همکاری به برداشته شدن باری از دوش اهالی فرهنگ و همچنین وزارتخانه متبوع شما باشد؟

به هر صورت ترکیبی از فشارها، ناهمگرایی ها و مسأله های مختلف وجود داشته و دارد و این ناهمگرایی ها و فشارها و تضادها، از سه حوزه وارد حوزه فرهنگ و هنر و نهاد متولی این حوزه یعنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می گردد. مراکز رسمی، نیمه رسمی و غیر رسمی، سه حوزه ای هستند که فشارهایی را به این وزارتخانه در سطوح مختلف و اشکال مختلف وارد می نمایند و این شکل از ورود، تأثیرات منفی در کارکرد این حوزه و وزارتخانه و مسئولش خواهد داشت. از طرف دیگر این ناهمگونی ها و تضادها و... دو عامل اصلی دارد. عامل اول اختلاف دیدگاه و عامل دوم اختلاف سلیقه هاست و گاهی هم عامل سومی به نام اختلاف های سیاسی از پشت صحنه می آید تا این اختلاف ها و پیچیدگی ها را تندتر کند. اختلاف سلیقه و اختلاف دیدگاه به عنوان مثال در موسیقی وجود دارد و ممکن است یک مجموعه کل موسیقی را حرام بداند و کمترین ساز و آواز را مشمول ادله حرمت بداند و در جاهایی نیز اختلاف سلایق وجود دارد. در این ترکیب ما شش فضا را پیدا می کنیم که در مراکز رسمی، نیمه رسمی و غیررسمی و اختلاف دیدگاه و سلیقه خلاصه می گردد. البته باید به این نکته اشاره نمود که این بحث از بحث های اساسی و پردامنه در دوره های مختلف و وزرای مختلف کمابیش وجود داشته و جای بحث و گفتگو بسیار زیادی دارد اما اینجا به صورت موجز به آن اشاره ای می کنم. اصول و روشی که من به آن معتقد بودم و سعی کردیم تا حد زیادی به آن پایبند باشیم قانونگرایی در بحث اختلاف دیدگاه با حوزه های رسمی و نیمه رسمی بوده است. جمهوری اسلامی قانونی دارد که ما باید در اختلافات خود این قانون را معیار خود قرار بدهیم حال چه برای بعضی خوشایند باشد چه برای بعضی نباشد.

در حوزه اختلاف سلایق، آنچه در حد ممکن، دنبال نموده و می کنیم بر چند مبنا بوده از جمله در تعامل و گفت وگو پیرامون اختلاف سلیقه ها با مراکز رسمی و نیمه رسمی و غیررسمی، قرار گذاشتیم که ما در چارچوب اختیارات و وظایف قانونی خودمان تعامل کنیم؛ نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد. اخیراً هم یکی از مراجع رسمی در یک حوزه ای می خواستند که ما رویه جدیدی را برای بعضی حوزه ها در نظر بگیریم که ما صراحتاً نظر مخالف خود را اعلام کردیم و گفتیم چارچوب های قانونی اجازه نظرخواهی از شما را به ما نمی دهد یا در نظر نگرفته است. ممکن است اختیارات خود را کم بدانیم اما اصل برای ما این است که از این اختیارات کم ،صیانت کنیم و از دیگران هم بخواهیم از این اختیار کم توقعی بیش از آنچه باید نداشته باشند. نکته دیگر بحث معیار و محترم دانستن ساختارهای سازمانی و اجرایی ما مثلاً در بحث مجوزهاست (حال اینکه این مجوزها مثلاً برای کتاب و... وجود داشته باشد یا نه بحث تفاوت دیدگاه است) ما در حوزه هایی شوراهایی داریم که به عنوان ساختارهای قانونی و محترم می شناسیم که مورد تأیید ما هستند و نه وزیر و نه معاون وزیر که نمی تواند همه سناریوها و نمایشنامه ها و... را بخواند و شوراها جوابگوی این مسئولیت هستند.

ممکن است افراد مختلف، در صندلی های مختلف، نظرشان به عنوان مثال درباره یک فیلم یا یک موسیقی با هم متفاوت باشد و مسلماً ممکن نیست که ما به اندازه تمام جمعیت کشورمان ضابط قانون و ضابط اجرایی در نظر بگیریم. پس ساختارهای اجرایی از جمله شوراهای ارزیابی در بخش های مختلف برای همین تشکیل شده اند که عهده دار این مسئولیت باشند. بحث دیگری که ما آن را آغاز کردیم و تا حدود زیادی پیش رفتیم و البته هنوز جای کار بسیار دارد، همگرا کردن برداشت از مقررات قانونی است که از این طریق می توانیم از برداشت های سلیقه ای در تمامی حوزه های فرهنگ و هنر و رسانه اجتناب کنیم. معیارهایی که ما به عنوان اسناد بالادستی برای آنالیز آثار و صدور یا عدم صدور مجوز در دست داریم شفاف و روشن است و همین معیارها ما را از سلیقه گرایی برحذر می نماید و بستری فراهم می نماید تا به تعداد افراد نظر و سلیقه شخصی در این امر دخیل نگردد. در حوزه کتاب به عنوان مثال این نگرش را در بحث کتاب پیش بردیم و با برداشت های روشن و به دور از سلیقه محوری مورد آنالیز و تعامل قرار دادیم و قدم در راستا بعدی را به گفت وگو منتج کردیم. ما با مجموعه های رسمی و غیررسمی گفت وگو می کنیم تا تضادها را به تنش هایی لاینحل تبدیل نکنیم. اگر می بینید این تنش ها کمتر شده به این دلیل است که طی سه سال گذشته سعی کردیم مباحث را در فضایی آرام پیش ببریم و با توجه به قانون و معیارهایی که برشمردیم از حرکت به سمت فضاهای سنگینی که ادامه کار را غیرممکن نشان می دهد دوری کنیم. پس در واقع هر جا اختلاف دیدگاه وجود داشته به قانون مراجعه نموده ایم، هرجا اختلاف در سلایق وجود داشته حتی المقدور براساس اختیارات قانونی خود عمل نموده ایم و در نهایت ضمن تفسیرهایی روشن تر از موضوعات با طرف های مختلف پای گفت وگو نشسته ایم.

این روزها یکی از سؤالات اصلی اهالی فرهنگ و هنر درباره بازگشایی مراکزو رویدادهای فرهنگی هنری است و به نظر می رسد یک نوع بلاتکلیفی درمورد حال و آینده این تصمیم ها وجود دارد. مثلاً درباره جشنواره تئاتر و فیلم فجر قدم هایی از جمله معین دبیر و... برداشته شده در حالی که به درستی نمی دانیم در بهمن ماه شرایط و نظر ستادملی کرونا چه خواهد بود. یا درباره بازگشایی سالن های نمایش که در رخوت بسر می برند و... وزارتخانه متبوع شما در حوزه های مختلف با چه ایده و سناریویی درباره آن چه در نیمه دوم پیش رو خواهیم داشت قرار است حرکت کند؟

اسفندماه همه در هیأت دولت با پدیده ای ناشناخته روبه رو بودیم که تمامی صحبت های مطروحه در آن موقع براساس شناخت و آنالیز وزارت بهداشت از آن مقطع و شکل پیشروی ویروس کرونا بود و امیدوار بودیم که نهایتاً تا خاتمه فروردین این ویروس کاملاً مهار گردد اما کم کم دامنه و شناخت از ادامه راستا با اما و اگرهایی روبه رو شد و هنوز هم به وضوح و قطعی معین نیست که این رویه و شرایط تا چه زمانی طول خواهد کشید. پس با توجه به اینکه چشم انداز روشن و دقیقی وجود ندارد طبیعتاً امکان برنامه ریزی دقیقی نیز وجود ندارد و ما تنها می توانیم برای شرایط مختلف سناریوهای مختلف را پیش رو بگذاریم تا ببینیم در شکل ها و شرایط مختلف، چه اقداماتی را می گردد متصور بود و براساس آنها پیش رفت. سناریوی اول این بود که اگر کم کم با افول و شرایط سفید کشور روبه رو شدیم، سعی کنیم جشنواره ها و رویدادهای فرهنگی را که در شش ماه اول امکان برگزاری اش نبود در شش ماه دوم اجرا کنیم و تا حدودی هم پیش رفتیم و حتی همان طور که شما اشاره نمودید دبیران جشنواره فیلم فجر را هم معرفی کردیم.

امروز اما به نظر می رسد با فرایند فعلی، امکان تحقیق سناریو اول تقریباً غیرممکن شده و مجبوریم در چنین شرایطی روی سناریوهای دیگر متمرکز شویم. جمع بندی از شرایط پیش رو تا خاتمه مردادماه کامل خواهد شد و نتیجه بعداً اعلام خواهد شد و آن موقع می توانیم تصمیم بگیریم که جشنواره و رویدادهای نیمه دوم سال را برگزار کنیم یا نه. در واقع اگر به لطف خداوند شرایط به سمتی رفت که شرایط سفید شد و ستاد ملی کرونا اجازه برگزاری های چنین برنامه ها و جشنواره هایی را داد، می توانیم جشنواره را در مدل هایی تازه که متناسب با شرایط امروز کشور است برگزار کنیم و اگر هم چنین اتفاقی نیفتاد درباره جایگزین های دیگر و متناسب از قبل تصمیم گیری و در موعد مقرر آن را اجرا خواهیم کرد. طبق آن چه در جلسه با معاونین مطرح کردم قرار است همکاران من ایده ها و برنامه ها و سناریوهایشان را تا خاتمه مرداد آماده نمایند که اگر قرار است برگزار کنیم در چه حالت و شرایطی این اتفاق بیفتد و اگر هم قرار بر برگزار نشدن بود، چه کارهایی در مقابل می توان انجام داد. پس اگر قرار به برگزاری شد شیوه های مناسب شرایط را آنالیز و در نهایت اجرایی می کنیم که ممکن است برگزاری به صورت آنلاین یا... باشد و اگر تصمیم نهایی عدم برگزاری جشنواره ها بود، با همکاری سازمان برنامه و بودجه، تصمیمی بهتر برای هزینه کرد بودجه خواهیم داشت تا منابع را به شکل روشن مصرف کنیم و هنرمندان بتوانند از آن استفاده نمایند.

صندوق حمایت از نویسندگان و هنرمندان طی ماه های اخیر کارهای مثبتی انجام داد و البته درباره کمبود بودجه هم گلایه هایی دارند و معتقدند اگر بودجه بیشتری در اختیار داشته باشند می توانند با کمیت و کیفیت بهتر و بیشتری عمل نمایند. شما عملکرد زیرمجموعه های خود در این حوزه ها را علی الخصوص در دورانی که به هنرمندان بسیار سخت می گذرد چگونه ارزیابی می کنید؟

به طور کلی در دولت یازدهم و دوازدهم انصافاً راستا رو به رشدی را طی کردیم که نمی گردد آن را نادیده گرفت و به عنوان نمونه همان طور که گفتید صندوق حمایت از نویسندگان و هنرمندان هم در این مجموعه رشد چشمگیری در بحث حمایت از هنرمندان و نویسندگان داشته به نحوی که سال 92، 17هزار و 888 نفر عضو صندوق بوده اند که این رقم در حال حاضر به 74 هزار نفر رسیده یا اعضایی که زیر پوشش بیمه تأمین اجتماعی بوده اند، از 26 هزار نفر در سال 92 به 40 هزار نفر در سال 99 رسیده اند و تعداد هنرمندان زیرپوشش بیمه تکمیلی سال 92، از 6هزار و 246 نفر به 28 هزار نفر رسیده است و پاره ای از خدماتی که قبلاً در این صندوق ارائه نمی شد، مثل بیمه عمر و بیمه حوادث امروز به خدمات این صندوق اضافه شده و 14 هزار نفر از هنرمندان ما زیر پوشش این بیمه در صندوق حمایت از هنرمندان و نویسندگان هستند؛ هم از لحاظ تعداد و هم از لحاظ نوع خدمات گسترده تر شده اما ما علیرغم این رشد، شاهد مسئله ای از نظر منابع اقتصادی کشور بوده ایم اما آمارها به لطف خداوند افزایشی بوده اما فاصله زیادی وجود دارد بین این مقدار و مجموعه مورد احتیاج. راهی که ما رفته ایم راه طولانی و با کیفیت بوده است اما در مقایسه با مجموعه بزرگ هنرمندان همچنان کم است و دست دعوت و همکاری دراز می کنیم در مقابل هر نهاد، سازمان، ارگان و رسانه ای که دستی برآتش دارد تا این راستا هر چه سریع تر پیش برود و رضایت هنرمندان را در آمار و درصدی بالاتر ببینیم.

در دولت تدبیر و امید بسیاری از هنرمندانی که به اشکال مختلف، در دولت های گذشته ممنوع الفعالیت بوده اند یا به اصطلاح در لیست سیاه این وزارتخانه قرار گرفته بودند، دوباره اجازه کار پیدا کردند و این اتفاق مبارکی بود اما به هر صورت، این لیست هنوز، خالی از نام هایی که به نحوی از انحا ممنوعیت کاری دارند نیست. در دوره شما چه اتفاقات مثبتی رقم خورد که تعداد این هنرمندان کمتر گردد و آثار و هنرمندان در حوزه های مختلف دوباره اجازه انتشار آثار خود را داشته باشند؟

برای ما و بر اساس همان نکته ای که در سؤال قبل به آن اشاره نمودیم، ملاک قانون است و همه چیز در چارچوب وظایف وزارتخانه و شوراهایش با برداشت ها و تفسیرهایی روشن تعریف می گردد و بر همین مبنا و معیار، دولت یازدهم و دوازدهم کوشش کرد تا فضایی مبتنی بر قانون و به دور از سلیقه های فردی جلو رود و همین مسأله در فراوری محصولات و آثار هنری تأثیر بسیاری گذاشته و شما در هر حوزه فرهنگی و هنری اگر دقت کنید متوجه می شوید که در همه موضوعات از قبیل کتاب، تئاتر، موسیقی و... تعداد محصولات و آثار و مخاطب بسیار چشمگیر است. به عنوان مثال تماشاگران تئاتر ما در سال 97 از 2 میلیون به 8 میلیون رسید و سینما از 7 میلیون به 28 میلیون رسید و همه این اتفاقات نشان می دهد تنوع و تکثیری در فراوریات فرهنگی و هنری ما بوده و یاری نموده تا شرایط را شرایطی قابل دفاع تر بدانیم. کوشش کردیم چیزی را عرضه نکنیم که بعد نتوانیم از آن دفاع کنیم و این راستا آرام و مستمر پی گرفته شد که تاحدود زیادی باعث امنیت خاطر شغلی برای اهالی فرهنگ و هنر به وجود آورد و این نوید را می داد که چنین فرایندی می تواند ادامه داشته باشد و امیدواریم بتوانیم حداکثر فعالیت هنرمندان را در چارچوب های قانونی داشته باشیم و این راستا با حداقل تنش ها و تضادهایی که کار را برای اهالی هنر سخت می نمایند پیش ببریم.

با همه این ها همچنان به عنوان مثال بعضی سینماگران و نویسندگان از بعضی سخت گیری ها گلایه دارند و دوست دارند بدانند دلیل چنین مسأله ای چیست؟

طبیعی است که گلایه هایی وجود دارد و حتماً بعضی از این گلایه ها بحق است. گاهی همکاران من مواردی را به من ارجاع می دادند و متوجه می شدم فرد بررس جاهایی دقت لازم را نداشته یا با سلیقه بسته تری با اثر برخورد نموده است. اصل مطلب را رد نمی کنم اما اینکه رویکرد، رویکرد سخت گیرانه تری شده باشد را حداقل می توانم بگویم ما در ظرفیت قانونی آثاری که می توانستند منتشر شوند مشکل جدی و خاصی نداشته اند.

بحث فرهنگ و هنر در کشور ما مجموعه گسترده و وسیعی است که به نظر می رسد از عهده یک وزارتخانه برنمی آید و به نظر می رسد همکاری با دیگر سازمان ها و ارگان ها و نهادهایی که مسأله و دغدغه فرهنگ و هنر دارند الزامی است. چقدر فکر می کنید برای پیشبرد این مبحث گسترده این هم افزایی وجود دارد؟

در این قسمت پیشرفت هایی وجود داشته اما با آنچه ایده آل ماست حتماً فاصله بسیاری وجود دارد و هنوز در دامنه این قله هستیم. همان طور که گفتید ما مجموعه بسیار متنوعی را در حوزه فرهنگ و هنر زیر پوشش داریم که این مجموعه متنوع سلایق و نگاه های مختلفی نیز دارند. قدمی که ما در این راستا برداشتیم و به نوعی قدم اول محسوب می گردد احیای شورای هنر در شورای عالی انقلاب فرهنگی است که مدتی تعطیل بود و طبق این رویکرد و با آمدن دبیر جدید و گفت وگوهایی که صورت گرفت شورای هنر دوباره احیا شد و چند جلسه هم برگزار کردیم. در واقع در چنین شوراهایی که نهادهای فرادستگاهی فرهنگی دیگر هم حضور دارند این امکان میسر می گردد که بعضی از مسأله های خود را با نگاهی همگرا در این جلسات مطرح کنیم و این همگرایی در نهایت به ما یاری می نماید در مرحله اجرا، کار را راحت تر و البته بهتر پیش ببریم. ما بسیار امیدواریم در یکسال باقی مانده دولت، طی این جلسات و همگرایی ها که در این شورا محقق می گردد نتیجه، نتیجه ای ثمربخش باشد که تا اینجا بسیار امیدوارنماینده بوده که به اتفاقات مثبت خوشبین باشیم.

با توجه به روی کار آمدن مجلس جدید و طبعاً اعضای کمیسیون فرهنگی هم کارش را به تازگی آغاز نموده چه مراوده ها و گفت وگوهایی در ابتدای کار انجام شده و چشم انداز همکاری با مجلس جدید را چطور می بینید؟

همان طور که رئیس جمهوری در پیغام شان به مناسبت افتتاح مجلس تأکید کردند، ما امروز در شرایطی قرار داریم که تعامل می تواند ما را از شرایط سخت موجود به سلامت عبور دهد. پس رویکرد ما هم تعامل حداکثری است و با همین رویکرد کلان، با مجلس ارتباط برقرار می کنیم. ما رفت وآمد به مجلس را مفید می دانیم چون معتقدیم این رفت وآمدها و گفت وگوها به نزدیک شدن دیدگاه های دو طرف یاری می نماید و امیدواریم که تجربه مثبت و خوبی داشته باشیم و در این مجلس هم نقطه های همگرایی را پیدا کنیم تا برآیند این همگرایی در حوزه فرهنگ و هنر و رسانه مؤثرتر واقع گردد و امیدواریم مجلس شورای اسلامی و علی الخصوص کمیسیون فرهنگی به یاری حوزه فرهنگ، هنر و رسانه بیاید و همکاری خوبی با هم داشته باشیم.

شما در جلسه رأی اعتماد در مجلس، به 46 برنامه که از آنها به عنوان چالش های مهم حوزه فرهنگ و هنر نام بردید اشاره نمودید که 14 برنامه از این 46 برنامه تدوین و اجرایی شد. دقیقاً چه برنامه هایی به پایان رسید و ارزیابی خود شما از پیشبرد کار در این خصوص چیست؟

برنامه ای که به مجلس ارائه کردیم از همان اول هم برنامه ای برای دریافت رأی اعتماد نبود، بلکه نقشه راه وزارتخانه بود و بر همین اساس آن مجموعه برنامه های متعدد و متکثر در 9 کلان برنامه تجمیع و به عنوان نقشه راه معین شد. سال به سال با همین نگاه راستای را که طی کردیم دنبال می کنیم. به عنوان نمونه یکی از کلان برنامه ها شفافیت بود و چون حس می کردیم این برنامه می تواند اعتمادسازی و شفاف سازی را در این وزارت پیش روی همگان قرار بدهد با جدید پیش بردیم. در چند حوزه گزارش ها سالیانه در حوزه عملکرد، هزینه و... معین و شفاف، آماده شده است. در همین بخش مبلغ و میزان قراردادها، بودجه و هزینه کرد جشنواره ها، رویدادها و... میزان و شرایط حمایت های اقتصادی از افراد و مجموعه ها و حتی گزارش حسابرسی مؤسسه های وابسته منتشر خواهند شد و در نهایت مجموعه ای از این حوزه به عنوان گزارش های اقتصادی عملکردی در اتاقی شیشه ای قرار خواهد گرفت.

در بخشی دیگر گزارش های شفاف فرآیندی خدماتی از جمله آیین نامه ها، دستورالعمل ها، مجوزها، نوبت دهی ها، انتخاب داوران شفاف سازی و منتشر خواهند شد و از سویی دیگر نیز اطلاعات سازمانی خود را به صورت روشن عرضه خواهیم کرد. گزارش 98 را که نگاه می کردم نسبت به التزامی که به راستا داشته ایم و به عنوان مثال در بحث همین شفاف سازی با وجود تمام مسائل و مصائب و مقاومت ها نمره قابل دفاعی را در این سال به دست آورده ایم. یا در بحث هوشمندسازی و دولت الکترونیک قدم های بزرگی برداشته شده یا در بخش صدور مجوز ما از 180 به 33 مجوز رسیدیم و برای تک تک آنها دستورالعمل جدیدی نوشته شد تا خدمات روان تر و فرآیندها کوتاه تر گردد. سامانه های ما در حال تکمیل هستند و تا مهرماه مجموعه کارها در وزارت ارشاد به صورت کامل به وسیله سامانه ها خواهد بود. امیدواریم و به شکل جدی در پی آن هستیم تا آذرماه پنجره واحد خدمات الکترونیک را در وزارتخانه داشته باشیم که همه کسانی که خواهان خدمات رسانی هستند از این پنجره به آنچه می خواهند برسند. در مجموع اهتمام بر این بوده که در گفت وگو با مردم و مجلس التزام خود را بر 9 کلان برنامه حفظ کنیم و امیدوارم ثمره این اقدامات هم در خاتمه دولت خود را نشان بدهد و طبق گفته رهبر معظم انقلاب، صورت شرایط عملکرد خود را به روشنی به آینده تحویل بدهیم.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

سازمان میراث فرهنگی: سازمان میراث فرهنگی، با وبسایت مجموعه میراث فرهنگی ایران همراه باشید.