یک تحقیق نو، ارتباط میان داشتن موهای قرمز و مقدار تحمل درد را آشکار را کرد!
به گزارش هیو بلاگ، رنگ مو همواره یکی از مجذوب کننده ترین ویژگی های ظاهری انسان ها بوده است، اما دانشمندان اخیراً پرده از اسراری شگفت انگیز درباره ارتباط رنگ مو و درک درد برداشته اند. تحقیقات نشان می دهد که افراد با موهای قرمز تجربه متفاوتی از درد دارند. این تفاوت ها نه تنها در اندازه حساسیت به درد، بلکه در واکنش به داروهای ضد درد نیز مشهود است.
این کشف که به واسطه پژوهش های پیشرفته ژنتیکی اجرا شده، نشان می دهد ژنی به نام گیرنده ملانوکورتین 1 یا ام سی1آر (MC1R - Melanocortin-1 Receptor) در این ویژگی نقش اساسی دارد. این ژن نه تنها رنگدانه های بدن را کنترل می نماید، بلکه به شکل غیرمنتظره ای بر سیستم عصبی و نحوه پردازش درد اثر می گذارد.
با پیشرفت فناوری ژنتیک، دانشمندان پیروز شده اند ارتباط میان عملکرد این ژن و آستانه تحمل درد را در موش های آزمایشگاهی آنالیز نمایند. یافته های این پژوهش نه تنها به رمزگشایی از رفتار پیچیده ژن ها در بدن انسان یاری می نماید، بلکه امیدهای تازه ای را برای کشف روش های نوین درمان درد در آینده به همراه دارد.
رنگ مو و درک متفاوت از درد: چه چیزی پشت این تفاوت است؟
نتایج پژوهش ها نشان داده است که افراد با موهای قرمز به طور طبیعی حساسیت بیشتری نسبت به انواع خاصی از درد دارند. این حساسیت باعث می گردد آن ها به دوزهای بالاتری از داروهای مسکن برای تسکین درد احتیاج داشته باشند. اما نکته جالب اینجاست که در کنار این حساسیت، آستانه تحمل درد کلی در این افراد بالاتر است.
به بیان دیگر، افراد با موهای قرمز می توانند دردهای شدید را بهتر تحمل نمایند، اما برای درمان بعضی انواع خاص از درد، باید داروهای قوی تری دریافت نمایند. جالب تر اینکه، داروهای اپیوئیدی (Opioid) که بر گیرنده های عصبی خاصی در مغز اثر می گذارند، در این افراد مؤثرتر عمل می نمایند. این موضوع به آن ها اجازه می دهد با دوزهای کمتری از دارو، به اندازه قابل توجهی درد خود را تسکین دهند.
نقش ژن MC1R در تعیین رنگ مو و حساسیت به درد
ژن ام سی1آر (MC1R) یکی از عوامل کلیدی در فراوری رنگدانه ملانین (Melanin) است که رنگ پوست، مو و چشم ها را تعیین می نماید. این ژن در سلول هایی به نام ملانوسیت ها (Melanocytes) فعال است که وظیفه فراوری ملانین را بر عهده دارند.
دو نوع اصلی از ملانین در بدن فراوری می گردد:
- یوملانین (Eumelanin) - باعث ایجاد رنگ های تیره مانند قهوه ای و سیاه می گردد.
- فیوملانین (Pheomelanin) - رنگ های روشن تر مانند قرمز و زرد را فراوری می نماید.
افراد با موهای قرمز به علت وجود گونه ای از ژن ام سی1آر، بیشتر فیوملانین فراوری می نمایند. این ویژگی علاوه بر موهای قرمز، باعث ایجاد کک ومک، پوستی روشن و حساسیت به آفتاب می گردد.
اما تحقیقات نو نشان داده اند که نقش این ژن تنها به تعیین رنگ محدود نمی گردد. در واقع، عملکرد ناقص این ژن در افراد با موهای قرمز باعث تغییر در مسیرهای سیگنالی مرتبط با تحمل درد می گردد.
آنالیز مکانیسم زیستی تحمل درد در موهای قرمز
برای درک بهتر ارتباط میان رنگ مو و تحمل درد، پژوهشگران آزمایش هایی را روی موش هایی با موهای قرمز انجام دادند. این موش ها دارای گونه جهش یافته ای از ژن ام سی1آر بودند که عملکرد گیرنده ملانوکورتین را مختل نموده بود.
دانشمندان دریافتند که این موش ها به طور قابل توجهی تحمل بالاتری نسبت به درد دارند. سپس با حذف توانایی فراوری ملانین در این موش ها، تعیین شد که افزایش تحمل درد به علت نقص در عملکرد ژن ام سی1آر در سلول های ملانوسیت است و ارتباطی به فراوری رنگدانه خاص ندارد.
نقش هورمون ها در افزایش تحمل درد
مطالعات بعدی نشان داد که ملانوسیت های موجود در موش های قرمز، سطح کمتری از پروتئین پروئوپیوملانورکورتین (POMC - Proopiomelanocortin) را فراوری می نمایند. این پروتئین در بدن به چندین هورمون تجزیه می گردد که هر یک اثر خاصی بر تحمل درد دارند:
- هورمون هایی مانند بتا-اندورفین (Beta-Endorphin) که درد را کاهش می دهند.
- هورمون هایی که حساسیت به درد را افزایش می دهند.
در بدن، این هورمون ها تعادل میان گیرنده های اپیوئیدی (OPRM1 - Opioid Receptors) که نقش مهار درد را دارند و گیرنده های ملانوکورتین 4 (MC4R - Melanocortin-4 Receptors) که حساسیت به درد را افزایش می دهند، حفظ می نمایند.
در افراد با موهای قرمز، تغییرات ژنتیکی باعث برهم خوردن این تعادل به نفع گیرنده های اپیوئیدی می گردد. این تغییر، فراوری سیگنال های ضد درد را افزایش می دهد و در نتیجه، آستانه تحمل درد بالا می رود.
کاربردهای پزشکی و درمانی کشف نو
درک مکانیسم های زیستی پشت افزایش تحمل درد در افراد با موهای قرمز می تواند به دانشمندان یاری کند تا روش های نوینی برای درمان درد طراحی نمایند.
شناخت دقیق تر از نحوه عملکرد ژن ام سی1آر و تأثیر آن بر سیستم عصبی ممکن است به فراوری داروهایی منجر گردد که بر اساس تغییرات ژنتیکی هر فرد، اثربخشی بیشتری داشته باشند. این کشف بعلاوه به پزشکان در تعیین دوز مناسب دارو برای بیماران با ویژگی های ژنتیکی متفاوت یاری می نماید.
نتیجه گیری: پلی میان ژنتیک و درمان درد
این پژوهش نو نه تنها به روشن شدن رابطه پیچیده میان ژنتیک و درک درد یاری نموده است، بلکه دریچه ای تازه به سوی درمان های شخصی سازی شده باز نموده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که ژن ها چگونه می توانند بر آستانه تحمل درد و واکنش بدن به داروهای مسکن اثر بگذارند.
در آینده، درک بهتر از مکانیسم های ژنتیکی ممکن است به توسعه درمان های مؤثرتر و کم خطرتر برای طیف گسترده ای از بیماران منجر گردد و مدیریت درد را به سطح نوی ارتقا دهد.
منبع
منبع: یک پزشک