هم پایتخت می خواهیم هم نون. خ، دوقطبی سازی تعطیل! - هیو بلاگ

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری خبرنگاران، سریال های کمدی که اخیرا در کنداکتور شبکه های سیما جای گرفتند، توانسته اند مخاطبان بیشتری را پای تماشای تلویزیون بنشاند. سریال هایی که از فروردین ماه به طور جدی تر وارد جدول پخش تلویزیون شده اند و این روال حداقل تا سرانجام ماه رمضان و با پخش فراوریاتی همچون زیرخاکی و یا پدر پسری ادامه خواهد یافت.

هم اکنون و پس از اتمام موقت پایتخت 6، سریال مخاطب پسند نون.خ 2 درحال پخش است و به نظر بیشتر از سری اول جذب بیننده نموده است. سعید آقاخانی با ساخت این سریال کمدی که مبتنی است بر طنزهای کلامی و نیز موقعیت های کمدی تا به الان توانسته نگاه منتقدین همیشگی سیما را معطوف به خود سازد.

نون. خ در عین روایت کمدی، خلق نمای بصری و استفاده از ظرفیت های بومی مناطق کردنشین، دست از نقدهای بجا و درست برنمی دارد. همچنین به خوبی از این ظرفیت برای ورود به بحران ها و حتی نقد شخصیت ها استفاده می نماید و به سبب به روز بودن و طنز محترمانه خود با واکنش مثبت سوژه های خود روبرو شده است.

با این حال پخش نزدیک به هم نون. خ با دیگر سریال پرمخاطب تلویزیون یعنی پایتخت که هر دو نیز سر و شکلی نسبتا یکسان با یکدیگر دارند، موجد قیاس هایی میان این دو شده است که به زعم بعضی متاثر از نگاه صفر و یکی یا بود یکی و نبودن دیگری شده است.

پایتخت 6 که هنوز چهار قسمت سرانجامی آن به دلیل شیوع کرونا به مرحله فراوری نرسیده است، به خاطر بعضی شیطنت ها و اقتباس افراطی و نادرست عوامل از فیلم های خاص قبل از انقلاب و نیز تغییر در شخصیت سازی کارکرترهای خود نقدهایی جدی را به دنبال داشت تا جایی که گاه معتقد بودند که در نسخه ششم، توجه همیشگی به خانواده را چندان محل اعتنا قرار نداده است.

برهمین اساس با وجود جذابیتش و طنزپردازی بعضا جالب سریال سیروس مقدم، اما باز هم جریانی از نقدها متوجه او و عواملش شد.

هر دو این سریال ها تشابهات مشترکی دارند که در جای خود قابل اعتناست؛ از جمله وجه سرگرمی ایده آل و نیز کشاندن مخاطب پای قصه ای باکیفیت که یک امتیاز جدی برای تلویزیون هم خواهد بود. دست گذاشتن روی فیلمنامه ای با عناصر بومی و روایتگری از داستان هایی مختص خانواده ایرانی که می تواند منتهی به حس همدلی میان فرهنگ های مختلف گردد، در این دو جریان دارد.

همین ترکیب و سر و شکل نسبتا یکسان در بستر ساخت پایتخت و به طور پررنگ تر در نون. خ و نیز خلق موقعیت های انتقادی کمیک که همه گیر و مخاطب پسند هستند، توقع را از فراوریاتی این چنین بالا برده است.

با این حال این اعتقاد وجود دارد که با وجود بهتر شدن فضای نقد و سعه صدر مردم و مسئولین در قاب سیما اما همچنان این چارچوب هنری نباید محلی برای عقده گشایی و یا ابزاری برای خودنمایی قرار گیرد.

پایتخت هرچند هر از گاهی دستاویز این نوع شوخی ها و حتی تمسخر نیز شد اما برندی برای سیما و البته محصولی برای عموم مردم است که همچنان با حفظ حریم خانواده، بر بودنش تأکید خواهد شد. در نقطه مقابل اما نون. خ به رغم نقدهای تند و تیز و کاملا جدی که در پیش گرفته، با واکنش منفی روبرو نشد که این نشان از شوخی های معقول و موثری است که درون خود دارد.

بنابراین وجه اصلی سریال های کمدی و یا طنز، ابتدا ایجاد سرگرمی و سپس طرح نقدهای به سوژه های پیرامون خواهد بود که تا به الان نون. خ در این راستا محکم تر و جدی تر گام برداشته و با وجود حساسیت های حاکم بر قصه های بومی اما به دور از هرگونه تملق و شعارزدگی، توانسته حس احترام را برانگیزد.

وجود چنین سریال هایی در کنار هم با حفظ ابعاد سرگرمی و نیز طرح معضلات جامعه در قالب قصه هایی خوش نوشت احتیاج جدی تلویزیون است به ویژه اینکه صداوسیما کمتر توانسته این اقبال مخاطب را از ساخت سریال های طنز به خود ببیند.

پس قیاس این دو سریال که این روزها محل نقد و تضارب آراء قرار گرفته اند، به دور از هرگونه فضای رد و تأیید، چه بسا می تواند در جهت رقابت این نوع فراوریات مورد علاقه مخاطبان قرار گیرد تا در نهایت شاهد بسته ای از سریال های طنز و خوش ساخت در تلویزیون باشیم.

انتهای پیغام /4143/