حذف مورالس، کودتایی علیه بومیان بولیوی بود - هیو بلاگ

به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرنگاران، نشریه آمریکایی آمریکن هرالد تریبون در یادداشتی به قلم پل آنتوپولوس نوشت: سال جاری سال سختی برای مرتجعین و نئولیبرال ها در آمریکای لاتین بود. آنها نتوانستند با خشونت نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا را با عروسک خیمه شب بازی آمریکا، خوان گوایدو جایگزین نمایند، همچنین با خیزش مردم این کشور، نتوانستند خواسته های صندوق بین المللی پول را علیه اکوادور اجرایی نمایند، محبوبیت سباستین پینرا، رئیس جمهورمیلیاردر شیلی را که کوشش هایش برای افزایش بهای سفر با مترو به جریانی ضدنئولیبرالی تبدیل شد، حفظ نمایند. در آرژانتین، آلبرتو فرناندز در رقابت با رئیس جمهورمائوریسیو ماکری نئولیبرال به پیروزی رسید و لولا داسیلوا، رئیس جمهور سابق برزیل از زندان آزاد شد.

به باور نویسنده، کشورهای آمریکای لاتین دوباره در حال رجعت به سوی حکومت سوسیالیست ها هستند و موجی که در دهه 2000 میلادی در این کشورها شروع شده بود دوباره در حال رشد است.

این گزارش به دست آوردهای اوو مورالس، رئیس جمهور مستعفی بولیوی پرداخته و نوشته است: او بعنوان اولین رئیس جمهور بومی بولیوی، بی سوادی را که در سال 2006، 13 درصد بود به 2.4 درصد در سال 2018 تقلیل داد. فقر که در سال 2006، 60.6 درصد مردم را دربرمی گرفت در سال 2018 به 36.6 درصد رسید و بیکاری از 9.2 درصد به 4.1 درصد کاهش یافت. این دست آوردها از آن رو به دست آمدند که بولیوی از بانک جهانی و صندوق بین المللی پول مستقل ماند و صنایع یا ملی ماندند و یا دوباره ملی شدند.

نویسنده می افزاید: با شکست هایی که امپراطوری آمریکا در آمریکای لاتین و بالاخص در ونزوئلا متحمل شده بود، احتیاج به یک پیروزی سریع داشت و به نظر می رسید که کودتا علیه مورالس ساده ترین پیروزی بود که این امپراطوری می توانست به آن دست یابد.

وی در تشریح چرایی واقعیت فوق می نویسد: هوگو چاوز، رئیس جمهور سابق ونزوئلا، نیروهای مسلح این کشور را به پایگاهی برای ایدئولوژی بولیواری بدل کرد و تمام سلسله مراتب آن ضدآمریکایی و میهن پرست شدند. بنابراین، با وجود خواسته های واشنگتن و گوایدو، تعداد کمی از نیروهای مسلح ونزوئلا در جریان کوشش برای کودتا علیه مادورو به کودتا پیوستند. اما از آنجا که مورالس نتوانست نیروهای مسلح بولیوی را رادیکالیزه کند همواره در خطر سرنگونی توسط نیروهای ضدمیهنی بود که تمایل به خدمت به امپراطوری آمریکا دارند.

بر اساس گزارش فوق، واشنگتن می داند که مورالس 20 درصد بومی جمعیت بولیوی را تقویت کرد. 68 درصد دیگر جمعیت بولیوی را مستیزوها تشکیل می دهند که ریشه نژادی آنها بومی - اروپایی است اما سفیدهای بولیوی تنها 5 درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند که ثروتمندتر از بقیه جمعیت هستند و به راستگرایی تمایل دارند. آنها نمی خواهند که قدرت به اکثریت بومی برسد.

از نظر جغرافیایی بیشتر جمعیت سفید بولیوی و نژادهای آمیخته در مناطق شرقی بولیوی زندگی می نمایند که ثروتمندتر از مناطق بومی نشین است. این نقطه ای کلیدی برای این است که بفهمیم جنین آنز، رئیس جمهور موقت خودخوانده بولیوی کیست؟

نویسنده با بیان اینکه آنز از منطقه ای به نام بنی برخاسته، تاکید می نماید که این منطقه یکی از پایگاه های مخالفین مورالس است. مردم این منطقه بیشتر به دامداری اشتغال دارند که توسط ثروتمندان سفیدپوست یا مستیزو اداره می گردد. او عموما از سوسیالیسم انتقاد می نماید و هراس خود را از اینکه بولیوی به کشوری چون ونزوئلا، نیکاراگوئه یا حتی بدتر، کوبا تبدیل گردد ابراز داشته است. برادرزاده او در سال 2017 به خاطر کوشش برای قاچاق 480 کیلوگرم کوکائین به برزیل دستگیر شده بود.

گزارش فوق سپس به یک توییت توهین آمیز آنز در سال 2013 خطاب به بومی ها اشاره نموده که در آن وی بولیوی را کشوری عاری از رسوم شیطانی بومی ها آرزو می نماید. به باور نویسنده، آنز دارای باورهای اوانجلیستی رادیکال است.

نکته دیگری که در این گزارش به آن اشاره شده است، شیوه رهبری جریان راستگرا در بولیوی است. کارلوس مسا، معاون سابق رئیس جمهور و میلیونری به نام لوییس فرناندو کاماچو که رهبری گروهی با نام کمیته مدنی سانتا کروز را بر عهده دارد، این جریان را راهنمایی می نمایند. اعضای کمیته مدنی سانتا کروز به شیوه ای شبیه به نازی ها به یکدیگر ادای احترام می نمایند.

نویسنده در انتها تاکید نموده که بدون شک موضوع نژادی، یکی از موضوعات مهم در سرنگونی دولت مورالس بوده است. برکناری مورالس و جانشینی آنز، به معنای به عقب راندن دست آوردهای مورالس و بازگرداندن بولیوی به سیاست های بهره جویانه نئولیبرالی است که مردم بولیوی را فقیر و شرکت های آمریکایی و الیت محلی را مرفه نگه می داشت.