جادوی آب نبات ها، فولکس قورباغه ای و گل و عروسک ، فرشته نجات بچه ها ایرانی را بشناسید
به گزارش هیو بلاگ، سال هاست نام انسان های فرهیخته بر سینه دیوارهای شهر ما می نشیند تا ادای احترامی باشد به این انسان ها و پشت گرمی باشد برای نسل آینده؛ نسلی که برای شایسته ماندن و مفید بودن به این هویت سازی نیازمند است.
خبرنگاران - نصیبه سجادی: بر این اساس است که سال 94 نام پروفسور پروانه وثوق زینت بخش یکی از خیابان ها منطقه یک شد تا ظفرنشینان که سال ها بود به آمدورفت دکتر مهربان محله شان به بیمارستان محک خو گرفته بودند، بعد از نبودش نیز آن را به یاد بیاورند و به همه بگویند که روزی روزگاری فرشته مهربانی ساکن این محله بود که هر روز با فولکس قورباغه ای اش به همراه آب نبات، گل و عروسک های دست ساز برای مداوای تن رنجور بچه ها سرطانی می رفت تا تحمل این بدترین رنج را، اول برای آنها بعد هم برای خود آسان کند.
قصه های خواندنی تهران را اینجا ببینید
فوق تخصص خون و سرطان بچه ها را از دانشگاه واشنگتن گرفت و همان جا هم مشغول بود. سال 1349 برای ملاقات والدینش که به ایران آمد با تماشا شرایط بدبچه ها سرطانی، ماندگار و در بیمارستان حضرت علی اصغر (شهرآزاد) مشغول شد. تدریس هم می کرد. در همین بیمارستان بخش بچه ها سرطانی را راه اندازی می نماید آن هم زمانی که برای درمان این بچه ها اصلا کاری انجام نمی شد.
شخصیتی دوست داشتنی
بعد از بازنشستگی از دانشگاه همکاری داوطلبانه دکتر وثوق با بیمارستان محک آغاز می گردد تا شخصیت متواضع و دست به خیر او خیران بسیاری را جذب این مرکز کند، جایی که به گفته دکتر مردآویژ آل بویه، می گردد قطب درمان بچه ها مبتلا به سرطان کشور. آل بویه می گوید: نیازمندانی که کودک بیمار داشتند می دانستند اگر به خانم وثوق وصل شوند او هر کاری که از دستش بربیاید برای درمان فرزند آنها انجام خواهد داد.
حامی نیازمندان
زهرا دیانتی زاده، پرستاری که 30 سال در بیمارستان بچه ها با او همکاری داشته است، می گوید: بارها شاهد بودم که دکتر پشت سر مریض از اتاقش خارج می شد و اشاره می کرد که ویزیت را پس دهیم. خاطره ای را از زمانی که هنوز محک راه اندازی نشده بود هم به خاطر می آورد: آقایی فرزندش را برای درمان نزد پروفسور وثوق آورده بود، اما برای نوبت بعدی درمان مراجعه نکرد. خانم دکتر وقتی متوجه شد آن پدر از عهده درمان فرزندش بر نمی آید همه هزینه های رفت وآمد و اقامت کودک را در تهران تقبل کرد.
همه بدهکاریم
پروفسور پروانه وثوق هیچگاه ازدواج نکرد، شاید به این علت که بین کار و ازدواج، کارش را انتخاب کرد تا بتواند آن را با عشق تا آخر ادامه دهد. این پزشک دلسوز که 2 هزار کودک مبتلا به سرطان، درمان خود را مدیون او و محبت های او هستند سال 1392 رخ در نقاب خاک کشید در حالی که جامعه ما هنوز نتوانسته بدهی اش را به او بپردازد؛ معرفی و شناساندن این بانوی نامدار به نسل جوان.
منبع: همشهری آنلاین