بدرود کوبی برایانت عزیز ، بسکتبال بی تو چیزی کم دارد
به گزارش هیو بلاگ، تو صاحب همیشگی پیراهن های شماره 8 و 24 تاریخ هستی؛ نمادین ترین عددهای بسکتبال. جهان بی تو، بدون اسطوره ها و افسانه هایی چون تو بی تردید چیزی کم دارد کوبی؛ کوبی برایانت عزیز.
خبرنگاران - مهدی فروتن: کسی چه می داند در آن چند ثانیه لعنتی تا لحظه خوردن بالگرد به زمین، بین کوبی برایانت و دخترش جیانا چه گذشته است. هم را در آغوش گرفته اند تا با هم بروند پیش خدا یا اصلا دخترک 13 ساله فرصت نموده است برای آخرین بار دریافت دست ها و آغوش پدر را تجربه کند؟ هر چه باشد، حالا جهانی ورزش و جهان بسکتبال داغدار است؛ داغی که تا همواره روی دوش همه دوستداران کوبی و بسکتبال سنگینی می نماید.
کوبی در زندگی شخصی یکی بود مثل همه آدم ها؛ پدر چهار دختر و همسری که همین چند سال پیش حتی به تجاوز هم متهم شد اما او درون زمین بسکتبال همان مامبای سیاه بود با مهربان ترین قلب و بی رحم ترین دست های جهان. توپ را چنان در آن دست های بزرگ می گرفت که انگار دارد از ارزشمندترین دارایی جهان مراقبت می نماید و چنان به سبد در بلندی 243 سانتیمتری زمین یورش می برد گویی سنگدل ترین حریف را پیش رو و آن بالا می بیند.
همه 20 سال حضور در زمین و جهانی ورزش را در هوای باشگاه لس آنجلس لیکرز نفس کشید و قدم زد تا وفاداری را هم به دختران و هوادارانش بیاموزد. 14 سال پیش وقتی در بازی خانگی با تورنتر رپترز 81 امتیاز گرفت و لیکرز را به پیروزی 122 بر 104 برابر حریف کانادایی رساند، فروتن بود بسان همواره. از 44 دقیقه وقت بازی، 41 دقیقه و 56 ثانیه درون زمین بود و همین فداکاری ها ارزش نامه خداحافظی خود را بیشتر نشان می دهد.
کوبی در آن شعر یا نامه از عشق بی انتها خود به بسکتبال نوشته و اعتراف نموده است اگر توان بدنی اش اجازه می داد، دوست داشت تا همواره بازی کند. ستاره ای که تا 38 سالگی در اوج بود، پنج بار قهرمان NBA شد، 18 بار در تیم آل استار حضور یافت، با آمریکا دو قهرمانی المپیک را تجربه کرد، یک عنوان باارزش ترین بازیکن فصل یا MVP به دست آورد و تا همین یکی دو روز پیش سومین امتیازآور برتر تاریخ ان بی ای بود.
فقط گوش می کردم. می خواستم هر چه می توانم حرف هایش بیشتر در جانم نفوذ کند. یادم هست که به من گفت اگر می خواهی بکوشی و در ورزش بزرگ شوی، اگر می خواهی یکی از بهترین ها شوی، باید فقط و فقط کار کنی. همواره از حرف زدن با کوبی برایانت خوشحال بوده ام؛ یکی از بزرگ ترین های همواره تاریخ در بسکتبال. این حرف های لبران جیمز است که کمتر از 24 ساعت پیش از سقوط بالگرد پس از شکسته شدن رکورد کوبی بر زبان آورد.
لبران که خودش از بهترین های تاریخ بسکتبال آمریکا و جهانست، چنان از کوبی تعریف و تمجید کرد که انگار دارد درباره استادش حرف می زند. کوبی فقط شش سال بزرگ تر از لبران بود اما ستاره این روزهای لیکرز عبارت مامبای ابدی را روی کفش های ورزشی اش نوشته بود تا به اسطوره باشگاه ادای احترام کند. حالا لبران 33655 امتیاز سومین امتیازآور برتر تاریخ NBA است و کوبی فقید با 33643 امتیاز یک پله پایین تر از او ایستاده است.
کوبی چند ماه پیش از خداحافظی همیشگی از ورزش، نامه ای به بسکتبال نوشت که بیشتر شبیه شعر است. همان نامه و شعر دستمایه فراوری انیمیشنی پنج دقیقه ای شد به نام بسکتبال عزیز با صدای خوبی کوبی، کارگردانی مشترک گلن کین و موسیقی اعجاب انگیز جان ویلیامز. این فیلم دو سال پیش در اسکار 2018 جایزه بهترین انیمیشن کوتاه را برد تا برایانت نخستین و تنها ورزشکار تاریخ لقب بگیرد که مهم ترین جایزه جهانی فیلم و سینما را هم برده است.
شاید این احترام متقابل میان کوبی و لبران بود که باعث شد جیمز سال گذشته از تیم زادگاه خود کلیولند کاوالیرز به لس آنجلس بیاید و لیکرز را پس از سال ها به دوران اوج بازگرداند. کوبی این فصل با نمایش های درخشان لبران و رفقا در لیکرز بیش از همواره به رویای خود یعنی قهرمانی دوباره در NBA پس از یک دهه نزدیک شده بود اما مرگ همواره همین حوالی است و آرزومندان را زودتر با خود می برد.
کوبی عزیز در تمام 20 سال حضور در جهانی بسکتبال همواره با بالگرد اختصاصی خود بین زمین تمرین و خانه اش در لس آنجلس در رفت و آمد بود و پیش بینی هایی که از چند سال پیش درباره مرگ احتمالی او در سقوط بالگرد می شد، بیشتر به همین استفاده دائمی از بالگرد اشاره دارد؛ اتفاقی که خاتمه افتاد و جهانی ورزش را در بهت و حیرت فروبرد.
منبع: همشهری آنلاینمجله آی سیب: مجله آی سیب | مجله فناوری های جدید، رایانه ها، موبایل ها و کجت های هوشمند
مجله بیزبینگ: مجله بیزبینگ، مجله موفقیت در کارآفرینی و کسب و کار