ابیانه، روستای سرخ رنگ
به گزارش هیو بلاگ، ابیانه کجاست؟
روستای ابیانه در استان اصفهان و در دامنه کوه کرکس بالاتر از رودخانه برزرود واقع شده است. ابیانه در نزدیکی شهرهایی مثل کاشان، اصفهان و نطنز قرار گرفته است. راهی هرکدام از این شهرها که بودید بد نیست سری به ابیانه بزنید.
فاصله ابیانه از کاشان: 88 کیلومتر، حدود یک ساعت با ماشین
فاصله ابیانه از نطنز: 42 کیلومتر، حدود 45 دقیقه
فاصله ابیانه از اصفهان: 107 کیلومتر، حدود یک ساعت و نیم با ماشین
روستای ابیانه چقدر قدمت دارد؟
از قدمت روستای ابیانه اطلاع دقیقی در دست نداریم؛ فقط می دانیم این منطقه یکی از قدیمی ترین مناطقی است که انسان برای زندگی انتخاب نموده. در ابیانه آثار متعددی از دوران ساسانی، سلجوقی صفوی و قاجار کشف شده است.
همه چیز در خصوص خانه های روستای ابیانه
شهرت روستای ابیانه بیشتر به خانه های خشت و گلی و پله ای آن است. ابیانه در نگاه نخست، روستایی چند طبقه به نظر می آید که خانه های آن گاهی چهارطبقه به نظر می رسند. خانه های این روستا با پنجره های چوبی ارسی مزین شده و ایوان و طارمی های چوبی (نرده جلوی ایوان) تماشایی دارند. اما آنچه بیش از هرچیز خانه های روستای ابیانه را خاص نموده نمای سرخ رنگ آن است. لازم به ذکر است دیوار خانه های ابیانه با خاک سرخ معدنی در نزدیکی این روستا ساخته شده اند. خانه های روستای ابیانه اغلب کوچکند و مردم برای نگهداری لوازم خود غارهایی در دامنه اطراف روستا ساخته اند. دامنه کرکس و روستای ابیانه فضای زیادی برای خانه های بزرگ ندارد. بنابراین مردم این روستا برای نگهداری وسایل غیر ضروری، دام ها و غیره انبارهایی غار مانند در اطراف روستا ساخته اند. در سال 1360، معین شد، تعداد خانه های ابیانه حدود 500 عد هستند.
زندگی مردم روستای ابیانه چگونه است؟
مردم روستای ابیانه هنوز به کشاورزی، باغداری و دامداری مشغولند. زمین های کشاورزی از آب قنات سیراب می شوند و محصولاتی مثل گندم، جو، سیب زمینی، سیب، آلو، زردآلو، بادام، گردو و.. به بار می آوردند. زن ها نیز پا به پای مردان برای گذران امور زندگی کوشش می نمایند. زنان در گذشته بیشتر به گیوه بافی مشغول بودند و این روزها به قالی بافی روی آورده اند.
پوشش مردم ابیانه چگونه است؟
ابیانه روستایی کوهستانی است و در گذشته راه ارتباطی آسانی با مراکز مهم نداشته. به همین خاطر مردم روستای ابیانه سال ها در انزوا زندگی نموده اند. این انزوا خود دلیلی شده که مردم این منطقه هنوز آداب و رسوم، لهجه و زبان خود را حفظ نمایند. زبان مردم ابیانه گرچه دچار تحول شده اما هنوز واژه های اصیلی از زبان شمال غربی ایران را دارد. نکته دیگر در خصوص آداب کهن ابیانه مربوط به لباس های آن ها می گردد. مردم روستای ابیانه هنوز لباس های اصیل شان را می پوشند: مردها، شلوار گشاد و سیاه رنگ (دوید) و زن ها لباس های شاد و گلدار.
دیدنی های روستای ابیانه
آتشکده هارپارک
هارپارک قدیمی ترین اثر تاریخی ابانه است. این آتشکده مانند دیگر بناهای روستای ابیانه در سراشیبی قرار گرفته است. آتشکده ابیانه را نمونه ای از معابد زرتشتی واقع در منطقه کوهستانی دانسته اند.
مسجدهای تاریخی روستای ابیانه
از مساجد روستای ابیانه می توان به 10 عدد اشاره نمود. مسجد جامع ابیانه که از اهمیت ویژه ای برخوردار است و آثار تاریخی متعددی در آن دیده می گردد. از جمله این آثار می توان به منبری چوبی و قدیمی اشاره نمود. از دیگر مساجد تاریخی ابیانه می توان به مسجد حاجتگاه اشاره نمود. این مسجد در دل کوهستان ساخته شده و تاریخ تاریخ 952هـ. ق. در ورودی آن دیده می گردد.
قلعه های روستای ابیانه
در زمانی که یاغیگری رواج داشت قلعه هایی برای حفظ جان و مال مردم ساخته می شد. در ابیانه نیز به همین خاطر قلعه هایی شکل گرفت. از جمله این قلعه ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- قلعه پال همونه یا تخت هامان در محله بالا و یوسمون واقع در جنوب غربی ابیانه. این قلعه حدود 200 سال قدمت دارد. سند و سهم افراد در ساخت این قلعه موجود است.
- قلعه هرده در شمال شرقی روستای ابیانه و محله هرده واقع شده است.
- قلعه پاله در شمال غربی روستا و محله پل قرار گرفته است.
زیارتگاه هینزا ابیانه
زیارتگاه هینزا در دره باریکی در جنوب شرقی ابیانه قرار گرفته. این زیارتگاه درست مقابل تو رفتگی ای در دل این دره دیده می گردد. در خصوص این زیارتگاه روایت های مختلفی وجود دارد. بعضی آن را محل گذر بی بی زبیده خاتون دانسته اند و بعضی آن یادگاری از دوران آناهیتا می دانند.
زیارتگاه شاهزاده یحیی (ع) و شاهزاده عیسی (ع)
در شرق ابیانه نیز زیارتگاه شاهزاده یحیی (ع) و شاهزاده عیسی (ع) وجود دارد. در این زیارتگاه، حیاط مرکزی و آب نمای بزرگی دیده می گردد که در دیگر ساختمان های ابیانه چنین بخشی را نمی بینیم. گنبد زیارتگاه هشت ضلعی است و به کاشی های فیروزه ای مزین شده. کتیبه های موجود در زیارتگاه و نوشته های روی ضریح مرمت شده اند. در ایوان جنوبی نیز منبری چوبی دیده می گردد. جالب است بدانید پشت سقف قیمت انواع غلات، جو و گندم نوشته شده است. این زیارتگاه گرچه در طول زمان آسیب های جدی ای دید، اما در سال 1386، با یاری ها محلی بازسازی شد.
منبع: دالاهو