مگه شما هم دکترید؟ - هیو بلاگ

از بچگی حیوان دوست داشته و وقتی مدرسه می رفته گربه های محل دنبالش راه می افتاده اند. حتی یک گربه نابینا هم پیدا می نماید و بعد از نگهداری آن کم کم به دامپزشکی علاقمند می گردد و بعد از هفت سال درس خواندن، دکترای عمومی اش را می گیرد و حالا دامپزشک و رزیدنت جراحی است. خودش یک سگ نژاد هاسکی، یک سگ نژاد باکسر، چهار سگ بومی و سه گربه دارد. برخی از این حیوانات بی سرپرست بوده اند که دکتر استادحسن تصمیم می گیرد از آنها نگهداری کند.

به مناسبت 14 مهر، روز دامپزشکی، به سراغ حسام استادحسن - دامپزشک - رفتیم تا درباره دغدغه های شغلی اش به خبرنگاران بگوید: دامپزشکان به خصوص دام کوچک (عموما دام کوچک به حیواناتی مثل سگ، گربه و حیوانات زینتی گفته می گردد) دغدغه های کمی ندارند. اولین دغدغه شغلی ما شهرداری است که هر روز یک قانون جدید برای حرفه ما می گذارد. مثلا در حال حاضر می گویند دامپزشکان نمی توانند در اماکن مسکونی طبابت نمایند. زمانی هم که سگ گردانی ممنوع می گردد، شغل ما هم تحت تاثیر قرار می گیرد و مراجعه نماینده هایمان با مشکل روبرو می شوند و نمی توانند حیواناتشان را به کلینیک بیاورند. البته من هم به عنوان یک دامپزشک با برخی از محدودیت ها موافقم. برای مثال نباید سر سگ از ماشینی که در حال حرکت است بیرون باشد. سگی که داخل ماشین است باید در باکس باشد و این قانون در همه جای جهان یکسان است اما بسیاری از مردم ما این موضوع را رعایت نمی نمایند. یکی دیگر از دغدغه های کاری ما کمبود تجهیزات درست دامپزشکی است. تجهیزات دامپزشکی مربوط به دام کوچک بر خلاف کشورهای دیگر در کشور ما مثل آندوسکوپی های مخصوص دام کم است و اگر هم باشد گران است. البته در سال های اخیر برخی تجهیزات مثل رادیولوژی های حیوانات بهتر شده اند. داروهای مخصوص دامپزشکی هم در یک مقطع زمانی وارد می شدند اما در حال حاضر واردات آن متوقف شده است. پیش از این بیشتر فراوریات وارداتی مربوط به حیوانات از کشورهای آلمان، هلند و ایتالیا بود. در کشور ما هم غذاها و محصولات مربوط به حیوانات فراوری می گردد اما متاسفانه هیچ نظارتی روی کیفیت فراوری آنها نیست، به همین دلیل سنگ مثانه بین مراجعانی که اخیرا داشتیم شایع بوده است. بسیاری از حیوانات که اصلا به خوردن غذاهای ایرانی تمایل نشان نمی دهند و برخی دیگر هم که این غذاها را می خورند با مسائل گوارشی روبه رو می شوند. البته ما در فراوریات داخل، برند خوب هم داریم و بهتر است آنهایی که حیوانات خانگی دارند قبل از خرید غذای جدید کمی جست وجو نمایند و از برندهای فراورینماینده قدیمی ایرانی استفاده نمایند.

او معتقد است صندلی اجتماعی دامپزشکی در سال های اخیر تغییر نموده است: قبل از اینکه دانشگاه قبول شوم یک گربه­ نابینا در خیابان پیدا کردم و وقتی آن را پیش دامپزشک می بردم مردم تعجب می کردند و برایشان غیرعادی بود. به همین دلیل اطرافیان می گفتند واقعا برای این حیوان پول دادی و آن را درمان کردی؟ زمانی هم که دامپزشکی قبول شدم، سوال بسیاری این بود که مگه دامپزشکا هم دکترن؟ اما به مرور زمان و بدون آنکه رسانه ملی خودمان درباره این حرفه فرهنگ سازی کند، با فراگیر شدن شبکه های اجتماعی، دامپزشکی هم صندلی خودش را پیدا کرد. در واقع بسیاری از مردم متوجه شدند اینکه یک حیوان آسیب دیده در خیابان را برای درمان پیش یک دامپزشک ببرند زیباست، گرچه هنوز هم گربه هایی را برای درمان پیش ما می آورند که با پرتاب سنگ یا تیر زخمی شده اند اما نسبت به گذشته خیلی کمتر شده است. حالا تعداد دامپزشکان آنقدر زیاد شده که هر کدام برای ارائه خدمات بهتر با یکدیگر رقابت می نمایند و چون تجهیزات بیمارستان های دامپزشکی هم بیشتر شده، آنهایی که حیوانات خانگی دارند ترجیح می دهند از خدمات بیمارستان هایی که آزمایشگاه و سونوگرافی دارند، استفاده نمایند.

با اینکه بسیاری از کسانی که حیوانات خانگی دارند معتقدند هزینه های درمان مربوط به حیوانات بالاست و مثلا مجبورند برای واکسیناسیون سگ خانگی شان حدود 200 الی 300 هزار تومان هزینه نمایند اما این دامپزشک می گوید: به عقیده من هزینه های مربوط به دامپزشکی بالا نیست. دو مدل هزینه دامپزشکی داریم. اگر کسی حیوان بی سرپرستی که بیمار باشد پیش من بیاورد ترجیح می دهم ویزیت نگیرم. اما هزینه های مربوط به حیوانات خانگی از تزریق واکسن گرفته تا ویزیت و جراحی ها متفاوت است. به عقیده من هزینه ها نسبت به خدماتی که ارائه می شوند پایینند. یک دامپزشک برای جراحی ارتوپدی یک حیوان شاید مبلغ 5 میلیون تومان بگیرد اما یک انسان برای همین کار باید 40 میلیون تومان بپردازد، با وجود آنکه زحمتی که دامپزشک برای جراحی یک حیوان می کشد و داروهایی که برای بهبودش تجویز می گردد تقریبا مشابه انسان است اما قیمت این خدمات خیلی کمتر از پزشکی است. ما در خرید مواد مصرفی و تجهیزات دامپزشکی هم هیچ ساپورت دولتی نداریم و همه چیز را با قیمت آزاد می خریم.

استادحسن در پاسخ به این پرسش که آیا دامپزشکی یک شغل لاکچری محسوب می گردد؟ جواب می دهد: به عقیده من پزشکانی که جراحی زیبایی روی انسان انجام می دهند، حرفه لاکچری دارند، نه ما. اما بیشتر قشری که حیوان خانگی دارند شرایط اقتصادی بهتری نسبت به دیگران دارند البته حساب دوستداران حیوانات از این قشر جداست. اما در کل حرفه ما لاکچری محسوب نمی گردد.

چند ماه پیش بود که جراحی های زیبایی مربوط به حیوانات مثل تزریق بوتاکس یا عمل زیبایی بینی و گوش خبرساز شد اما این دامپزشک در طول تجربه های کاری اش موارد این چنینی ندیده است و می گوید: نوعی جراحی بینی برای حیواناتی که سوراخ بینی تنگ و مشکل تنفسی دارند، داریم که در واقع درمانی برای بهتر نفس کشیدن حیوان است. فقط یک مدل جراحی زیبایی داریم که روی گوش انجام می گردد که سال هاست دیگر در دانشگاه ها تدریس نمی گردد و اگر هم متقاضی باشد بسیاری از دکترها انجام نمی دهند. شخصا این کار را توصیه نمی کنیم چون درد اضافی برای حیوان ایجاد می نماید تا گوشش صاف بماند.

او قشری را که در جامعه، پِت (حیوان خانگی) نگهداری می نمایند به سه دسته تقسیم می نماید: یک دسته صرفا برای آنکه از تنهایی دربیایند از حیوانات نگهداری می نمایند. دسته دوم از روی علاقه ای که به حیوانات دارند، حیوان نگه می دارند و دسته سوم برای چشم و هم چشمی یا پرستیژی که داشتن حیوان خانگی برایشان ایجاد می نماید صاحب حیوان می شوند. قبلا بیشتر افرادی که حیوان داشتند جزء دسته سوم بودند اما در حال حاضر می بینیم که مردم از گربه های بی سرپرست بیشتر نگهداری می نمایند یا از سگ هایی که کنار جاده بی سرپرست رها شده اند در ویلاهای شخصی شان نگهداری می نمایند. البته خرید و فروش حیواناتی که نژاد خاصی دارند همچنان کم نیست. معمولا افرادی که از روی چشم و هم چشمی حیوانات را نگه می دارند، رسیدگی خیلی بدی دارند که خودش نوعی حیوان آزاری است و اغلب وقتی حیوانات را پیش ما می آورند شرایط دهان و دندان مناسبی ندارند چون از ته مانده غذاهای ادویه دار خودشان به حیوان داده اند. غذای سگ با غذای انسان فرق می نماید و نباید ته مانده هر چه که خودمان خوردیم به سگ بدهیم. در مقابل هم عده زیادی هستند که حیوان را از روی نوع دوستی نگه می دارند و وقتی آنها را به کلینیک می آورند، ما از نحوه نگهداری آنها لذت می بریم.

این دامپزشک به برخی از موضوعات فرهنگی هم اشاره و توصیه می نماید: بهتر است افراد، حیواناتی مناسب با فضای خانگی خود انتخاب نمایند. یا کسانی که سگ دارند، حیوانشان را در ظهر تابستان به پیاده روی نبرند چون پای حیوان اذیت می گردد. سگ هایی مثل هاسکی هم احتیاج دارند که انرژی خود را تخلیه نمایند، بدوند و در جای خنک و سرد باشند. هنوز بسیاری از شهروندان از سگ می ترسند و متاسفانه صاحب برخی از حیوانات سگشان را بدون قلاده بیرون می برند و با این کار دیگران را می ترسانند. مربی، نقش بسیار مهمی در تربیت سگ دارد. قبلا بسیاری از سگ های خانگی سر و صدای بیجا می کردند اما حالا چون تعداد مربیان حرفه ای زیاد شده، میزان سر و صدای سگ ها در آپارتمان ها هم کمتر شده است. به هر حال سگ یک موجود نگهبان است و سر و صدا دارد و وقتی یک غریبه رد می گردد صدایش در می آید. از طرفی من نگهداری برخی از حیوانات مثل مار را به عنوان حیوان خانگی توصیه نمی کنم اما پِت تعریف خاص خودش را دارد و به حیوانی که در اسارت به جهان بیاید و بتواند زاد ولد کند، حیوان خانگی می گویند. مار پیتون هم پِت محسوب می گردد اما من به عنوان یک دامپزشک با نگهداری آن موافق نیستم. خوشایند نیست حیوانی که به طبیعت تعلق دارد در فضایی شبیه آکواریوم نگهداری گردد. طبیعتا طول عمر کمتری پیدا می نماید و احتیاج به نگهداری تخصصی دارد. برخی از حیوانات مثل مار پیتون شکارچی هستند و باید غذایشان را به صورت زنده بخورند و صحنه دادن حیوان زنده برای خوراک یک حیوان دیگر چندان خوشایند نیست.

این روزها بسیاری از مردم به غذا دادن به حیوانات تمایل نشان می دهند. گرچه برخی از فعالان محیط زیست به این اتفاق واکنش نشان می دهند و معتقدند غذا دادن به حیوانات کار درستی نیست اما استادحسن ترجیح می دهد به عنوان یک انسان حیوان دوست و نه به عنوان یک دامپزشک به حیوانات در خیابان غذا بدهد: چرا این کار را انجام ندهیم؟ به هر حال حیوانی هم که در خیابان زندگی می نماید گرسنه است. من غذا دادن به حیوانات را برای محیط زیست بد نمی دانم اما نحوه توزیع غذا هم مهم است. مثلا برخی غذا را در ظرف پلاستیکی کنار خیابان می گذارند که این پلاستیک خودش زباله است و اگر یک حیوان بیمار از آن ظرف غذا بخورد، حیوان های دیگر را هم آلوده می نماید. البته غذا دادن به گربه ها جمعیت آنها را بیشتر نموده و معمولا افراد حیوان دوست گربه های محله خود را برای عقیم سازی می آورند که بهترین راه برای کنترل جمعیت آنهاست. زمانی شهرداری آغاز به معدوم کردن گربه ها نموده بود و بعد از آن جمعیت موش ها زیاد شد و بعد تصمیمشان را عوض کردند. بهتر است فعالان محیط زیست به این موضوع هم توجه نمایند که با غذا دادن به گربه ها کیسه های زباله کمتر پاره می گردد و محیط هم کمتر آلوده می گردد.

مجله آی سیب: مجله آی سیب | مجله فناوری های جدید، رایانه ها، موبایل ها و کجت های هوشمند

مجله بیزبینگ: مجله بیزبینگ، مجله موفقیت در کارآفرینی و کسب و کار