سیستم تعلیق بادی یا فنری؛ کدام یک بهتر است؟
به گزارش هیو بلاگ، وبسایت چرخان: شرکت های سازنده قطعات خودرویی و یا شرکت های بزرگی که دست به فراوری سیستم های پیچیده و البته مهمی چون سیستم تعلیق می زنند، صدها میلیون دلار از سرمایه تحقیق و توسعه خود را صرف پیشبرد و ارتقای روزافزون این سیستم مهم می نمایند.
برای خودروهایی که به صورت سنتی، عملکرد چندان مدرنی در سیستم تعلیق خود ندارند، فنرهای مارپیچی موجود در سیستم تعلیقشان، اغلب برترین انتخاب موجود برای آن ها نبوده و نیست.
اگرچه خودروهای راحت تری مانند ولوو S90 ازنظر سیستم تعلیق، معمولاً با تعلیق بادی (air suspension) مجهز شده اما زمانی که صحبت از گسترده تر بودن انواع سیستم های تعلیق، پس از خرید یک خودرو به میان می آید، بدون شک، انتخاب راحت ترین و برترین سیستم تعلیق، یک شانس خوب برای مصرف نماینده خودرو خواهد بود.
ما در این بین افرادی هستند که متعصبانه هوادار فنرهای مارپیچی بوده و هیچ سیستمی را بهتر از آن نمی دانند و بعلاوه گروه دیگری که تنها سیستم های تعلیق بادی را به سبب ویژگی هایی مانند کم یا زیاد کردن ارتفاع خودرو و دیگر موارد، برتر از فنرهای قدیمی می دانند.
زمانی که صحبت از راحتی سرنشینان به میان می آید، سیستم تعلیق بادی تنها برنده بلامنازع این نبرد است. هوا، هم قابل تنظیم تر و هم باقابلیت فشردگی بیشتری نسبت به سیستم تعلیق مارپیچی بوده و می تواند خود را بسیار بهتر از آن با جاده هایی که سطح چندان صافی ندارند، تطبیق دهد؛ اما اگر بخواهیم این مسئله را بدانیم که کدام یک از آن ها بهترند، باید به ویژگی های هریک از آن ها در خصوص استحکام درونی شان توجه داشته باشیم. جایی که این سیستم ها با محدودیت های ذاتی خود روبرو می شوند.
سیستم تعلیق بادی در مسابقات
برای بسیاری، این سیستم تعلیق در مسابقات خودرویی، یک فن آوری تازه محسوب می شود. فن آوری که به عنوان یک محصول نهایی، طی دو دهه اخیر میلادی، به این مسابقات راه پیدانموده است؛ اما حقیقت آن است که سیستم تعلیق بادی، چیزی بیش از 6 دهه است که در کشور آمریکا و در این مسابقات استفاده می شود. NASCAR، اولین نمونه ای است که در سال 1949 و به عنوان یک خودروی مسابقه ای وارد میدان رقابت شد.
از آنجایی که راننده ها، از این خودرو در مسابقات روزانه و تمرینی خود استفاده می کردند، سیستم تعلیق بادی نیز در مسابقات، به حیات خود ادامه داد. البته این سیستم مزیت های خود را نیز داشت. مزیت هایی مانند پشتیبانی از خودرو در نیروها و تنش های بالاتر و دادن کنترل بیشتر به راننده، در جاده های پر دست انداز که تا قبل از آن، با کمبود بیشتر کنترل خودرو مواجهه می شدند.
این سیستم تعلیق، به علت مداومت نداشتن این پشتیبانی از خودرو و بعلاوه قابلیت اطمینان پذیری کمتر، راننده های NASCAR امروزی را متوسل به همان سیستم تعلیق فنری نموده است؛ اما در حال حاضر، در برخی از مسابقاتی مانند مسابقه آف-رود باجا و یا حتی انواع دیگر مسابقات جهانی، از این سیستم تعلیق، به صورت نه چندان گسترده استفاده می شود.
سیستم تعلیق فنری در مسابقات خودرویی
این سیستم تعلیق، در مسابقات خودرویی بسیار فراگیرتر و همه پسند تر است. سیستمی که برای اولین بار در سال 1906 و در یک خودروی جاده ای استفاده شد و به مرورزمان تبدیل به فراگیرترین سیستم تعلیقی شد که در خودروها، مورداستفاده قرارگرفته است. تعلیق فنری یا مارپیچی، به علت تنوع در میزان، ساختمان فنر و فشرده بودن پیچ های فنر، قابلیت اطمینان پذیری و بعلاوه کاربرد بیشتری نسبت به تعلیق بادی دارد.
اما دراین بین، رفتار قابل پیش بینی این نوع از سیستم تعلیق، از بزرگ ترین مزیت های آن محسوب می شود. این رفتار نیز به خاطر وجود قانونی موسوم به قانون هوک در فنرها بوده که فنر را بعد از فشردگی، به میزان استاندارد قبلی بازگردانده و احتیاجی به صرف انرژی بیرونی برای این کار نیست.اما دراین بین، رفتار قابل پیش بینی این نوع از سیستم تعلیق، از بزرگ ترین مزیت های آن محسوب می شود. این رفتار نیز به خاطر وجود قانونی موسوم به قانون هوک در فنرها بوده که فنر را بعد از فشردگی، به میزان استاندارد قبلی بازگردانده و احتیاجی به صرف انرژی بیرونی برای این کار نیست.
فنرهای تازهتر با نرخ چندگانه (Multi-rate) نیز، ازجمله فنرهایی هستند که می توانند میزان فشردگی خود را بدون احتیاج به دست کاری بیرونی و با توجه به سطح جاده، کم یا زیاد نمایند. چیزی که سیستم تعلیق بادی، قدرت انجام آن را ندارد. سیستم های تعلیق فنری، بعلاوه، در انواع مسابقات خودرویی نیز به چشم می خورند.
جایی که آن ها، با ضربه گیرهای مخصوص، یاری فنرهای چند نرخی و مخزن های گازی کوچکی که حاوی مگنتورهولوژیک هستند، جفت شده، بهینه بودن و مداومت عملکردی خود را بالا می برند. هر مسابقه ای از Nascar مدرن گرفته تا انواع رالی ها و بعلاوه مسابقات GT و دیگر مسابقات خودرویی، از این سیستم قابل اعتماد استفاده می نمایند.
در دنیای واقعی کدام یک بهترند؟
در جاده های معمولی که نیروها و تنش های موجود روی خودرو، بسیار کمتر از مسابقات است، سیستم تعلیق بادی باقابلیت دوگانه ای مانند راحتی و عملکرد خود که البته مداومت زمانی خیلی زیادی ندارد را در کنار قابلیت تنظیم ارتفاع، به راننده و سرنشینان خود هدیه می دهد. سیستم فنری نیز ساکن بوده اما ازنظر قابلیت عملکردی، یک سرو گردن بالاتر از بادی است.
اگر عملکرد دقیق و بدون نقص، چیزی است که یک راننده دنبالش می شود، هیچ سیستمی را بهتر از فنرهای مارپیچ و یاری فنرهای (Damper) قابل اطمینانش نخواهد یافت.
پ
منبع: برترین ها