سفر به ایران؛ رایگان سواری (قسمت اول) - هیو بلاگ

جاش کاهیل (Josh Cahil) یک وبلاگ نویس سفر و گردشگری است. او در رابطه با خطوط هوایی یا سفرهای پیاده اش به کشورهای شرقی می نویسد. او در پکن چین زندگی می نماید و وبلاگش، یکی از پر خواننده ترین ها است. آنچه در ادمه می خوانید، سفرنامه سفر او به ایران از زبان خودش است:

خب، در پی یک چالش تازه و هیجان انگیز هستید؟ پیشنهاد جالبی برایتان دارم. اما بدانید که این پیشنهاد ممکن است زندگی شما را تغییر دهد یا حداقل دیدگاهتان نسبت به خیلی چیزها را عوض کند. پیش از پذیرش این چالش، باید عقیده تان را نسبت به رسانه، اسلام، اعتماد، میهمان نوازی و چای عوض کنید. می توانید؟ ترساندمتان؟ اغراق کردم؟ می توانید راننده ای را تصور کنید که غیر از رساندنتان به مقصد، شما را به شام هم دعوت کند؟

خانم ها، آقایان! به مقاله چطور زندگی ام را بهتر کنم؟ یا به زبان ساده تر چطور رایگان سواری کنم و به ایران بروم؟ خوش آمدید.

سوال هایی هست که باید از خودتان بپرسید و پیش از رفتن به ایران، جواب هایش را پیدا کنید.

سوال اول: آیا وقت کافی دارم؟

اگر قصد نموده اید که با رایگان سواری این کار را انجام دهید، باید خودتان را 100% وقف کنید. سفر من سه ماه طول کشید. اما من در واقع کاری غیر از سفر ندارم. 12 هفته زمان مناسبی است تا برای تماشا هر آن چه که بر سر راهتان قرار گرفته است، زمان کافی داشته باشید. مثلا فکر خوبی است که یک یا دو هفته نیز در استانبول بمانید، چرا که استانبول هم جای بسیار زیبا و پر جاذبه ای است. باور کنید که غذا، مردم و شب هایش چیزی است که نباید از دست بدهید. در استانبول به چای معتاد خواهید شد. نه! بگذارید بگویم به خوردن چای در پیاده روها معتاد می شوید.

سوال دوم: چه قدر پول احتیاج دارم؟

سفر کم هزینه، انگیزه بزرگی است؛ منطقه امنتان را رها کنید و خودتان را به چالش بکشید. هیچ دستورالعملی برای سفر طولانی تر، بهتر و دورتر وجود ندارد. با خواندن وبلاگ هم نمی توانید توریست شوید. همه چیز به انگیزه شخصی شما بستگی دارد. خودتان را به چالش بکشید. مثالی برایتان می زنم که بدانید چندان هم سخت نیست. بودجه ای که برای یک سفر سه ماهه احتیاج دارید، 2000 دلار است. مبلغی که زیاد نیست و طی یک یا دو ماه می توانید به راحتی تامین کنید. اگر زمان سفر را 90 روز در نظر بگیریم، 2000 دلار، تقریبا 22 دلار در هر روز خواهید داشت که با در نظر گرفتن رایگان سواری (هیچهایکینگ) و کوچ سرفینگ، مبلغ مناسبی است.

این جا است که بازی ذهنی جالبی آغاز می گردد؛ هر روزی که کمتر از 22 دلار خرج کنید، کمی پول دارتر می شوید و بودجه تان بیشتر می گردد. تصور کنید که برای تمام طول سفرتان، بتوانید رایگان سواری کنید و حتی راننده ای که شما را می رساند، به شام و ناهار هم دعوتتان کند؛ اتفاقی که همواره در ترکیه و ایران می افتد. خب، این یعنی که نه هزینه ای برای ترددتان می پردازید و نه هزینه ای برای خورد و خوراک. پس 22 دلار هر روزتان، برای روزهای بعدی می ماند و روز به روز پول دارتر می شوید.

سوال سوم: چه طور هزینه هایم را پایین نگه دارم؟

همان طور که قبلا هم گفته ام، باید راه کاری درست داشته باشید و خودتان را به چالش بکشید. اما نکته مهم این است که حتما بر اقامت در خانه میزبانان خود اصرار بورزید تا برای اقامت و وسایل مورد احتیاجتان، هزینه ای پرداخت نکنید. در ایران، مردم شما را به گرمی به خانه خود دعوت می نمایند و لازم نیست نگران این دعوت ها باشید. از تجربه شخصی خودم صحبت می کنم. هیچ وقت در ایران هیچ اتفاق بدی برای من نیفتاد. نه من مزاحم کسی شدم و نه کسی مزاحم من. دقت کنید که خودتان را در دردسر نیندازید. خود من یک بار توی یک قایق پریدم تا کمی بخوابم و چند ساعت بعد، وسط دریا از خواب پریدم و با چند ماهی گیر عصبانی روبرو شدم.

آب زیاد بنوشید تا شما را سرحال نگه دارد. پیشنهاد من دو لیتر در روز است. من خودم را ملزم به نوشیدن همین اندازه آب در روز نموده بودم.

خاطراتتان را برای رانندگانی که سوار ماشینشان می شوید، تعریف کنید. خود من هم کسانی را که کنار جاده منتظر ماشینی هستند تا بخشی از مسیر را با آن بروند، سوار می کنم و از شنیدن داستان هایشان لذت می برم. غذاهایم را هم با آن ها تقسیم می کنم چرا که بارها پیش آمده که رانندگان بارها غذای خود را به من بخشیده اند.

سوال چهارم: برترین مسیر کدام است؟

اگر سفرتان را از برلین آلمان آغاز کنید، کوتاه ترین راه عبور از جمهوری چک، اسلواکی، مجارستان، صربستان، بلغارستان، ترکیه و از آن جا، مستقیم تا ایران است. این مسیر برای رایگان سواری بسیار مناسب است و می توانید در مرکز هر یک از کشورها استراحتی هم داشته باشید. پیشنهاد من، اقامتی3 تا 4 روزه در هر یک از شهرها است که هم برای بودجه شما مناسب است و هم میزبانانتان در شهرهای مختلف را خیلی به دردسر نمی اندازید.

هیجان انگیزترین مسیر، مسیری است که از بالکان (Balkans) می گذرد و برلین (Berlin)، پراگ (Prague)، برنو (Brno)، براتیسلاو (Bratislava)، وین (Vienna)، بوداپست (Budapest)، بلگراد (Belgrade)، سارایوو (Sarajevo)، پودگوریتسا (Podgorica)، تیرانا (Tirana)، صوفیا (Sofia) و استانبول (Istanbul) را سر راه دارد. وقتی به تنگه بسفر (Bosphorus) رسیدید، وقت آن است که حسابی تتازه قوا کنید. هیچ شهری شبیه به استانبول نیست و البته برترین جا برای گرفتن ویزای ایران، استانبول است.

بعد از استانبول، از ساحل دریای سیاه به گرجستان بروید و از آن جا، وارد خاک ارمنستان شوید تا کمی بعد بتوانید ایران را از نزدیک ببینید.

سوال پنجم: چطور ویزای ایران را بگیرم؟

در حال حاضر دو راه برای اخذ ویزای ایران وجود دارد؛ نخست رفتن به کنسولگری یا سفارت ایران در شهر محل زندگیتان است. اخذ ویزای ایران 60 یورو برای شما هزینه خواهد داشت. بعد از ارائه درخواست، حدود 2 هفته طول می کشد تا ویزا بگیرید. البته گاهی که تعطیلات عید یا ماه رمضان باشد، این زمان بیشتر خواهد بود.

گزینه دوم که بهتر و از نظر زمانی به صرفه تر نیز هست، اقدام به وسیله وب سایتی است که Iranianvisa.com نام دارد و در آن می توانید شهری را انتخاب کنید که می خواهید ویزای خود را از آن جا تحویل بگیرید. می توانید استانبول، تفلیس، ایروان یا ارزروم را انتخاب کنید که پیشنهاد من همواره استانبول است. چرا؟ چون هم سفارت ایران در مرکز شهر قرار گرفته است و دسترسی به آن راحت است، هم آماده شدن ویزایتان فقط 24 ساعت زمان می برد.

به خاطر داشته باشید که ایران یک کشور اسلامی است و ظاهر شما برایشان مهم است، پس لطفا هنگامی که در سفارت هستید، به اصول سیاسی و اعتقادیشان احترام بگذارید. به ویژه در خصوص خانم ها، پوشاندن موی سر با روسری نکته مهمی است. اگر می خواهید روی کسی که در سفارت کارهای شما را انجام می دهد تاثیر عمیقی بگذارید، به او بگویید سلام.