این چه ادبیاتی است که مجریان تلویزیون به کار می برند
به گزارش هیو بلاگ، به گزارش خبرنگاران، داوود فتحعلی بیگی در جلسه نقد و آنالیز بیست و سومین جشنواره بین المللی قصه گویی کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان گفت: رسانه ، زبان معیار است؛ اما متاسفانه تلویزیون ما، دیگر زبان معیار نیست و ادبیاتی را در جامعه جا می اندازد که اساساً غلط است. مثلاً سلام و عرض ادب و احترام دارم واژه های کاملاً اشتباه است؛ چراکه سلام را عرض می نمایند؛ ادب را به جا می آورند و احترام را می گذارند. این چه ادبیاتی که مجریان تلویزیون بکار می برند. فرهنگستان زبان و ادب فارسی چه کار می نماید؟ این جمله فی نفسه غلط است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود، تاکید نمود: ادبیات ما به خوش نامی معروفیت یافت. مداخل خیلی مهم هستند. ساختار ادبیات ایرانی مداخلی دارد که کاملاً ساختارمند است؛ مثلاً با مدح خدا و رسول آغاز می گردد و بعد به سراغ پادشاه وقت می رود. این یعنی ساختارمندی. آداب ترتیب دارد. چگونه است که ما از رایج ترین کلمات در گفتار خود استفاده می کنیم. فراموش نکنیم آلمانی ها با موسیقی، ایتالیایی ها با مجسمه سازی و ایرانیان با اشعارشان در دنیا شناخته شده اند و بحر طویل که نوعی شعر یا نثر موزون است، فقط یکی از صنایع شعر ماست.
داوود فتحعلی بیگی با تایید بر اینکه باید از تقلید پرهیز کرد، گفت: هرکس باید در اجرا، خودش باشد و اگر ما بخواهیم در اجرا از دیگران تقلید کنیم، دیگر خودمان نیستیم. استاد مرشد ترابی خودش بود و اجرایش برحسب آناتومی و جثه اش شکل می گرفت؛ البته مرشد ترابی برای همه ما الگو است؛ اما باید حواسمان باشد که خودمان باشیم.
وی ادامه داد: منتشا یا چوب در هنر نقالی اهمیت زیادی دارد و صرفاً یک چوب نیست. زمانی نقشه یک اسب را بازی می نماید و گاهی به عنوان گُرز به کار می رود و ... باید بدانیم در قصه گویی چگونه از این ابزار در صحنه استفاده کنیم. منتشا با این ویژگی نمی تواند و نباید بی علت روی زمین بیفتد. در واقع چوب عضو تکمیلی در جریان قصه گویی است و کاربرد آن برای نقالان فرق دارد. باید در استفاده از آن دقت کرد. بعلاوه وقتی شما در جایگاه قصه گو نقش راوی و مدیوم واسط را اجرا می کنید، باید در اجرای خود از به کار بردن یک ریتم و لحن ثابت خودداری کنید. شاهنامه فردوسی دکوپاژ سینمایی دارد. شما باید بدانید که در پانزده دقیقه اجرا چگونه کار را، با رعایت تمام فراز و فرودهای آن جمع و جور کنید.
این پیشکسوت عرصه تئاتر سینما و تلویزیون گفت: استاد پرویز زاهدی اولین کسی بود که گفت اگر شاهنامه نبود؛ تعزیه هم نبود. خیلی ها آن موقع با وی مخالفت کردند؛ اما تعزیه واقعا وامدار شاهنامه است، پس به جاست نسبت به این اثر که از افسانه و اسطوره ها آغاز شده و به تاریخ کهن می پردازد، بیشتر توجه کنیم و در بهره گیری از داستان های آن، خود را، به داستان های مطرح آن همانند قصه رستم و سهراب نکنیم.
علی خانجانی نویسنده و صاحب نظر عرصه قصه گویی نیز در این نشست گفت: کانون جایی برای تربیت قصه گویان حرفه ای است و به جاست مربیان آن از امکانات آن برای تلفظ صحیح واژه ها و کلمات به ویژه برای علاقه مندان به قصه گویی نهایت استفاده را بکند. قصه گوی حرفه ای به خوبی می داند که چگونه با نگاه و صدای خود حس لازم را به مستمع منتقل کند. خوانش شعرهای شاهنامه نیازمند تمرین و ممارست است.
وی اضافه کرد: بحر طویل خوانی به معنای تندخوانی نیست. باید هر کلمه در جای خود و به درستی بیان گردد تا تاثیر لازم را، در مخاطب داشته باشد. بعضی از دوستان صدای خوبی دارند و حرکات شان با بیان شان کاملاً همسو است و این جای خوشحالی دارد.
در ادامه این جلسه بهاره دنیادوست نقال مجری و مدرس شاهنامه خوانی نیز تاکید نمود: در هنگام قصه گویی حرکات دست و صورت شما باید کاملاً با بیان تان همسو باشد و هر نوع تناقضی در این زمینه کار را ضعیف می نماید. بعضی از دوستان تکنیک ها را رعایت نموده اند؛ اما انگار به آنها دل نمی دهند. دل دادن به کار سبب عمیق تر شدن اجرا می گردد. وظیفه قصه گو ساختن تصویر در فکر مخاطب است. داشتن صدای گیرا، استفاده از فراز و فرودهای به جا در صدا، خوانش صحیح کلمات، استفاده درست از حرکات دست و چهره در تعمین این منظور مهم هسند.
روز سوم از بیست وسومین جشنواره بین المللی قصه گویی کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان به اجرای قصه گویان آیینی-سنتی در مرکز آفرینش های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری اختصاص داشت.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران